پزشک میتواند از طرق زیر به شما کمک کند:
کنترل آکنه
جلوگیری از ایجاد اسکار آکنه
درمان اسکارهای شما
داروهای ضد آکنه از طریق کاهش تولید چربی، بالا بردن سرعت نوسازی سلول های پوست، مقابله با عفونت های باکتریال یا کاهش التهاب – کاهش به جلوگیری از اسکار کمک می کند – اعمال اثر می کنند. با مصرف اغلب داروهای نسخه ای آکنه ، ممکن است شما نتایج آن را برای چهار تا هشت هفته نبینید و حتی ممکن است پوست در ابتدا بدتر شود. پاک شدن کامل پوست از آکنه به ماهها تا سالها وقت نیاز دارد.
داروهای تجویزی پزشک بستگی به نوع و شدت آکنه دارد. ممکن است ماده ای باشد که بر روی سطح پوست استعمال می کنید (داروهای موضعی) یا دارویی که باید میل کنید (داروهای خوراکی). اغلب داروها در همراهی با هم استفاده می شوند. خانم های باردار مجاز به استفاده از داروهای خوراکی برای آکنه نیستند.
داروهای موضعی
این داروها اگر ۱۵ دقیقه پس از شستشو و خشک کردن پوست استفاده شوند بهتر اعمال اثر می کنند. ممکن است اثرات درمانی این نوع از داروها برای چند هفته اول مشهود نباشد. علائم تحریک پوستی مانند قرمزی، خشکی و پوسته پوسته شدن در ابتدا قابل پیش بینی ست.
پزشک ممکن است از روش هایی برای به حداقل رساندن این عوارض از جمله افزایش تدریجی دوز دارو، شستشوی پوست پس از مدت کوتاهی از استعمال دارو یا تعویض دارو استفاده کند.
شایع ترین داروهای تجویزی موضعی برای آکنه عبارتند از:
رتینوئید ها. این داروها به فرم کرم، ژل و یا لوسیون عرضه می شود. داروهای رتینوئیدی از ویتامین آ مشتق شده اند شامل ترتینوئین، آداپالن و تازاروتن هستند. این دارو در عصرها استعمال می شود، در شروع سه بار در هفته و سپس هر روز. این دارو از طریق جلوگیری از مسدود شدن فولیکول های مو اعمال اثر می کند.
آنتی بیوتیک ها. این دسته داروها از طریق کشتن باکتری های سطح پوست وکاهش قرمزی عمل می کنند. برای چند ماه اول درمان، شما ممکن است یک رتینوئید و یک آنتی بیوتیک را استفاده کنید. آنتی بیوتیک در صبح و رتینوئید در شب استفاده می شود. آنتی بیوتیک ها برای کاهش احتمال مقاومت باکتریایی اغلب با بنزوئیل پراکسید ترکیب می شوند. از این گروه می توان از اریترومایسین، کلیندامایسین و داپسون نام برد. عوارض جانبی اینها شامل قرمزی و خشکی پوست است.
داروهای خوراکی
آنتی بیوتیک ها. در آکنه متوسط تا شدید، برای کاهش باکتری ها و مبارزه با تورم شما ممکن است نیاز به آنتی بیوتیک های خوراکی داشته باشید. انتخاب های درمانی در آکنه از بین تتراسیکلین ها شامل تتراسیکلین و داکسی سیکلین می باشد.
پزشکتان به احتمال زیاد پس از کاهش علائم و یا در صورت تشخیص عدم جواب به درمان این داروها را بعد از سه تا تا چهار ماه به صورت تدریجی قطع خواهد کرد. کاهش تدریجی دارو و سپس قطع آن از احتمال مقاومت باکتریایی خواهد کاست.
به احتمال زیاد داروهای موضعی و آنتی بیوتیک های خوراکی با هم تجویز خواهند شد. نتایج تحقیقات نشان داه ند که استعمال بزوییل پروکسید موضعی و آنتی بیوتیک خوراکی در آکنه احتمال مقاومت باکتریایی را کم می کند.
آنتی بیوتیک ها ممکن است ایجاد یکسری عوارض جانبی مانند ناراحتی معده و سرگیجه کنند. این داروها حساسیت به نور خورشید را هم زیاد می کنند. این داروها در اطفال و زنان بادار ممنوع است.
قرص های ضد بارداری ترکیبی. این دسته از داروها برای درمان آکنه زنان و دختران در دوران بلوغ مفیدند.
شایعترین عوارض جانبی قرص های ضد بارداری ترکیبی شامل سردرد، حساسیت پستان، تهوع و افزایش وزن است. یک عارضه جانبی بالقوه جدی در مصرف کنندگان این دسته داروها کمی افزایش خطر لخته شدن خون می باشد.
داروهای ضد آندروژن. داروی اسپیرونولاکتون (آلداکتون) ممکن است برای زنان و دختران جوانی که به آنتی بیوتیک های خوراکی جواب نمیدهند انتخاب شود. این دارو اثر هورمون آندروژن را در غدد سباسه مهار می کند. عوارض جانبی احتمالی این دارو حساسیت پستان، قاعدگی های دردناک و احتباس پتاسیم است.
ایزوترتینوئین . این دارو برای افراد مبتلا به شدیدترین نوع آکنه در نظر گرفته میشود ایزوترتینوئین با اسامی تجاری راکوتان یا آکوتان و … دارویی قوی میباشد برای بیماران مبتلا به آکنه که به دیگر داروها پاسخ نمیدهند.
ایزوترتینوئین خوراکی بسیار موثر است اما به دلیل عوارض جانبی بالقوه آن پزشکان نیازمند نظارت دقیق مصرف کنندگان این دارو هستند شایع ترین عوارض جانبی بالقوه عبارتند از کولیت اولسراتیو،افزایش خطر ابتلا به افسردگی و خودکشی و نقص های مادرزادی شدید.
به دلیل خطرات جدی ناشی از عوارض جانبی این دارو برای جنین در دوران حاملگی بانوانی که در سنین باروری نیاز به مصرف این دارو دارند باید از روش های مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده کنند.
درمان های غیر دارویی
این درمان ها ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با داروها پیشنهاد گردند نوردرمانی. انواع درمان های مبتنی بر نور با موفقیت آزمایش شده است اما مطالعات بیشتری برای تعیین روش ایده آل،منبع نور و دوز مناسب مورد نیاز است.
نور درمانی باکتریهایی که در آکنه عامل التهاب هستند را مورد هدف قرار میدهد. بعضی از انواع نوردرمانی در مطب ها قابل انجام است. نوعی از نوردرمانی با نور آبی رنگ بوسیله ی دستگاه مخصوص در منزل قابل انجام است. عوارض جانبی احتمالی نوردرمانی شامل درد، قرمزی موقت و حساسیت به نور خورشید است.
لایه برداری شیمیایی. در این روش از استفده مکرر از یک لایه بردار شیمیایی مانند اسید سالیسیلیک استفاده می شود. این روش زمانی بیشتر موثر است که با دیگر درمان های آکنه ( به جز رتینوئیدها خوراکی ) همراه شده باشد. لایه برداری شیمیایی برای افرادی که رتینوئیدهای خوراکی مصرف می کنند توصیه نمی شود زیرا همراهی این دو درمان با هم به طور قابل توجهی می تواند باعث تحریک پوست شود.
لایه برداری شیمیایی ممکن است به طور موقت باعث قرمزی شدید، پوسته پوسته شدن و تاول، و در دراز مدت باعث تغییر رنگ پوست شود.
تخلیه دانه های سرسفید و سرسیاه. پزشکان از ابزارهایی خاص برای تخلیه آرام دانه های سر سفید و سر سیاهی ( کومدون ها ) که با داروهای موضعی پاک نمی شوند، استفاده می کنند. در این روش احتمال ایجاد اسکار وجود دارد.
تزریق استروئید. ندول ها و ضایعات کیستیک را می توان با تزریق مستقیم یک داروی استروئیدی به آنها درمان کرد. این روش بدون نیاز به تخلیه ظاهر ضایعات را بهبود می بخشد. عوارض جانبی این روش عبارتند از نازک شدن پوست، کم رنگ شدن پوست و ظهور رگ های خونی کوچک در منطقه تحت درمان.
دکتر خوب برای درمان جوش
بهترین دکتر پوست و مو
