برادی کاردی Bradycardia

برادی کاردی چیست؟

برادی کاردی ضربان قلب  کمتر از حد طبیعی است. تعیین ضربان قلب با آزمایش خون، نوار قلب و یا یک مانیتور قلبی انجام می شود. برادی کاردی شدید (کمتر از 30 ضربه در دقیقه) می تواند به یک وضعیت اضطراری منجر شود، که  به کمبود اکسیژن مغز و تشنج می انجامد.

برادی کاردی به این معنی است که ضربان قلب شما بسیار آرام میزند . تعداد ضربان قلب اکثر مردم 60 تا 100 ضربه در دقیقه است . اگر ضربان قلب شما کمتر از 60 بار در دقیقه باشد ، شما دچار برادی کاردی شده اید . ضربان آهسته قلب گاهی اوقات نرمال میباشد . بعضی از افراد بالغ سالم و ورزشکاران جوان دارای ضربان قلب کمتر از 60 دقیقه هستند . از آنجایی‌که پمپاژ قلب ورزشکاران بسیار قوی است، می‌تواند ضربان قلبشان کمتر باشد و یا در هنگام خواب، این ضربان کمتر باشد . در دیگر افراد ، برادی کاردی علامتی از یک مشکل در سیستم الکتریکی قلب است . این بدان معنی است که ضربان ساز طبیعی قلب به شکل طبیعی کار نمیکند و یا اینکه مسیر الکتریکی قلب دچار اختلال هست . بدین ترتیب قلب نمیتواند خون کافی به بدن برساند و این مورد می تواند تهدید کننده زندگی باشد .

برادی کاردی می تواند به دلایل ذیل رخ میدهد :

*  بیماری هایی که به سیستم الکتریکی قلب صدمه میزند. از جمله : بیماری عروق کرونری ، حمله قلبی و بیماری های عفونی قلب چنان اندوکاردیت و میوکاردیت

*  تغییرات قلبی ناشی از بالا رفتن سن

*  بعضی از داروها که برای درمان مشکلات قلبی یا فشار خون بالا استعمال میشود ، مانند مسدود کننده های بتا (beta-blockers) ، آنتی آریتمیک و دیگوکسین .

*  عارضه هایی که موجب تضعیف ایمپالس الکتریکی قلب میشوند ، چنان داشتن سطح پایین تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) و یا عدم تعادل الکترولیتی ، چنان پتاسیم بیش از حد در خون

برادی کاردی ممکن است علائم ذیل را داشته باشد :

*  احساس خستگی

*  احساس درد در قفسه سینه یا احساس طپش قلب

*  احساس گیجی و یا مشکل درتمرکز

*  احساس سرگیجه

*  احساس کوتاهی نفس و بالاخص هنگام ورزش

*  بیهوش شدن

*  کاهش فشار

چگونه برادی کاردی تشخیص داده میشود ؟

*  الکتروکاردیوگرم (EKG  یا نوار قلبی) در مراکز تشخیص – برادی کاردی ممکن است در زمان تست رخ ندهد . بنابرین EKG تنها در صورتی می تواند برادی کاردی را تشخیص دهد که این اختلال در ریتم قلب در زمان تست تکرار گردد .

*  الکتروکاردیوگرم قابل حمل – شما ممکن است نیاز به استفاده از EKG قابل حمل داشته باشید . این دستگاه سبک وزن ، رویدادهای قلب شما را در طول یک روز یا بیشتر ثبت میکند .

*  آزمایش خون برای یافتن مشکل دیگری که باعث کاهش ضربان قلب شما میشود .

چه کاری می توانید برای برادی کاردی در خانه انجام دهید؟

برادی کاردی اغلب ناشی از یکی از بیماریهای قلبی است ، بنابراین در جهت سلامت قلب خود گام بردارید . از جمله :

*  کنترل کلسترول و فشار خون

*  خوردن غذای کم چرب و رژیم غذایی کم نمک

*  ورزش منظم

*  ترک سیگار

*  محدود کردن مصرف مشروبات الکلی

*  مصرف منظم داروهای تجویزی و پیگیری بیماری

افرادی که از پیس میکر pacemaker استفاده میکنند باید هنگام قرار گرفتن در اطراف میادین مغناطیسی یا الکتریکی قوی احتیاط کنند .

پیشگیری از بیماری برادی کاردی:

برادی کاردی اغلب ناشی از یکی از بیماریهای قلبی است ، بنابراین در جهت سلامت قلب خود گام بردارید . از جمله :

*  کنترل کلسترول و فشار خون

*  خوردن غذای کم چرب و رژیم غذایی کم نمک

*  ورزش منظم

*  ترک سیگار

*  محدود کردن مصرف مشروبات الکلی

*  مصرف منظم داروهای تجویزی و پیگیری بیماری

افرادی که از پیس میکر pacemaker استفاده میکنند باید هنگام قرار گرفتن در اطراف میادین مغناطیسی یا الکتریکی قوی احتیاط کنند .

برادی کاردی چگونه درمان می شود؟

معالجه به نوع ، علت و علائم بستگی دارد . اگر برادی کاردی علامتی نداشته باشد ، معمولا بیمار تحت درمان قرار نمیگیرد .

*  اگر مشکل پزشکی دیگری مانند کم کاری تیروئید یا عدم تعادل الکترولیتی مسبب کندی ضربان قلب باشد ، درمان آن مشکل ممکن است برادی کاردی را رفع کند .

*  اگر صدمه به سیستم الکتریکی قلب وارد شده باشد ، شما احتمالا نیاز به ضربان ساز (pacemaker) خواهید داشت . ضربان ساز دستگاهی است که در زیر پوست شما قرار داده میشود و کمک می کند تا تعداد ضربان قلب تصحیح گردد . افراد مسن تر از 65 به احتمال زیاد به نوعی از برادی کاردی دچار میشوند که نیاز به یک ضربان ساز دارند .

*  اگر دارویی باعث اختلال در ضربان قلب شما میشود ، دکتر تان ممکن است دوز یا نوع دارو را تغییر دهد . اگر نمی توانید که مصرف دارو را متوقف کنید ، پس به ضربان ساز نیاز دارید.

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو

بازماندن دریچه بیضی قلب

اختلال باز ماندن دریچه بیضی قلب (PFO) ناشی از بازماندن دریچه ای است که به طور طبیعی باید بعد از تولد بسته شود.

در دوران جنینی باز ماندن دریچه بیضی قلب معمولاً بین دیواره دهلیز چپ و راست اتفاق می افتد که باید به طور معمول در دوران شیرخوارگی بسته شود.

اگرچه بازماندن دریچه بیضی قلب اختلال غیرمعمولی نمی باشد، بسیاری از افراد مبتلا به آن از شرایط خود آگاهی ندارند. باز ماندن دریچه بیضی قلب اغلب طی بررسی بیماری های دیگر تشخیص داده می شود. اطلاع از داشتن این مشکل ضروری بوده اما اکثر مردم نیازی به درمان آن پیدا نمی کنند.

دلایل ابتلا به باز ماندن دریچه بیضی قلب مشخص نیست، هرچند ممکن است ژنتیک نقش مهمی داشته باشد. یک بررسی کلی از عملکرد قلب در نوزاد یا فرد بزرگسال در تشخیص این اختلال بسیار کمک کننده است.

عملکرد طبیعی قلب پس از تولد :

قلب دارای چهار حفره می باشد که خون را پمپاژ کرده و به گردش می اندازد:

•     دهلیز راست. حفره بالا و سمت راست قلب (دهلیز راست) خون بدون اکسیژن را از بدن دریافت کرده و آن را به بطن راست از طریق دریچه سه لتی پمپ می کند.

•     بطن راست. حفره پایین و سمت راست (بطن راست) خون را از طریق رگ بزرگی به نام شریان ریوی به ریه ها پمپ می کند. در ریه ها خون از اکسیژن مملو شده و دی اکسید کربن خود را از دست می دهد. خون از طریق دریچه ریوی، که بطن راست را در حالت استراحت بین دو ضربان قلب می بندد، پمپ می شود.

•     دهلیز چپ. حفره بالا و سمت چپ (دهلیز چپ) خون غنی از اکسیژن را از ریه ها به وسیله ی وریدهای ریوی دریافت و آن را از طریق دریچه میترال به بطن چپ پمپاژ می نماید.

•     بطن چپ. حفره پایین و سمت چپ (بطن چپ) خون غنی از اکسیژن را از طریق رگ بزرگی به نام آئورت به سراسر بدن پمپ می کند. خون از دریچه آئورت که بطن چپ را در حالت استراحت می بندد، عبور می کند.

قلب جنین در رحم

از آن جا که جنین در رحم مادر نفس نمی کشد، ریه ها عملکردی ندارند. این بدان معناست که نیازی به پمپاژ خون به ریه ها نیست. در این شرایط، برای خون کارآمدتر است که بدون نیاز به ریه ها و با استفاده از یک مسیر متفاوت به واسطه بدن مادر از اکسیژن غنی گردد.

بند ناف خون غنی از اکسیژن را به دهلیز راست جنین منتقل می نماید. بسیاری از این خون از طریق دریچه بیضی عبور کرده و به دهلیز چپ می رسد. سپس خون از بطن چپ به سراسر بدن پمپ می گردد. همچنین خون از دهلیز راست به بطن چپ رفته تا از آن جا از طریق سیستم های دیگری در بدن به گردش در آید.

قلب نوزاد

هنگامی که ریه های نوزاد شروع به کار می کنند، گردش خون در قلب تغییر می کند. حالا خون غنی از اکسیژن از ریه ها آمده و وارد دهلیز چپ می شود. در این مرحله، خون مسیر طبیعی گردش خون را در پی می گیرد.

فشار ناشی از خون پمپاژ شده معمولاً منجر به بسته شدن دریچه بیضی می شود. در بسیاری از افراد، این مجراهای باز در طول دوران کودکی بسته می شوند.

عوارض :

به طور کلی، باز ماندن دریچه بیضی قلب عوارضی ندارد. اما برخی از مطالعات نشان داده اند این اختلال در افراد دارای شرایط خاص مانند داشتن سابقه سکته بدون دلیل و میگرن شایع تر است.

در اغلب موارد، دلایل دیگری برای این شرایط عصبی وجود دارد و معمولاً بازماندن دریچه بیضی قلب با آن تطابق پیدا می کند. اگرچه، در برخی موارد، لخته های کوچک خون در قلب می تواند از این دریچه بیضی باز عبور کرده و به مغز رفته که در نهایت منجر به سکته می شود.

ارتباط احتمالی بین بازماندن دریچه بیضی قلب و سکته یا میگرن بحث برانگیز است و نیاز به مطالعات و تحقیقات بیشتر دارد.

در موارد نادر بازماندن دریچه بیضی قلب می تواند منجر به این شود که خون به ریه ها پمپاژ نشود و در نتیجه میزان اکسیژن خون کاهش یابد (هیپوکسی).

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

باز ماندن دریچه بیضی قلب معمولاً طی عکس برداری برای بیماری های دیگر یا یافتن علل سکته مغزی تشخیص داده می شود.

پس از تشخیص اختلال باز ماندن دریچه بیضی قلب، سوال های زیادی در ذهن تان به وجود می آید. برخی از سوالاتی که ممکن است از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

•     چه چیزی باعث این اتفاق شد؟

•     آیا این وضعیت خطرناک است؟

•     چه درمان هایی در دسترس هستند و شما کدام را پیشنهاد می کنید؟

•     خطرهای ناشی از جراحی بستن این دریچه بیضی باز چیست؟

•     من بیمای های دیگری نیز دارم. چگونه می توانم به بهترین نحو آن را با هم مدیریت کنم؟

•     آیا نیاز است فعالیت های خود را محدود کنم؟

•     آیا این بیماری من به فرزندم به ارث می رسد؟

•     آیا بروشور یا وبسایتی وجود دارد که بتوانم از آن کمک بگیرم؟

روش های تشخیصی و درمانی

روش های تشخیصی:

متخصص قلب و عروق ممکن است یکی از آزمایش های زیر را برای تشخیص اختلال باز ماندن دریچه بیضی قلب تجویز نماید:

اکوکاردیوگرام

اکوکاردیوگرام آناتومی و ساختار قلب را نشان می دهد. فرم استاندارد این آزمایش اکوکاردیوگرام ترانس توراسیک نامیده می شود. با این آزمایش، تکنسین ژل را بر روی قفسه سینه ریخته و با کمک دستگاهی به نام مبدل قلب را بررسی می نماید. مبدل امواج صوتی تولید کرده و انعکاس آن از ساختار داخلی بدن را ثبت می نماید. یک کامپیوتر این امواج را به تصاویر متحرک بر روی مانیتور تبدیل می کند. انواع مختلفی از این روش می تواند برای شناسایی اختلال باز ماندن دریچه بیضی قلب کمک کننده باشد، از جمله:

•           داپلر جریان رنگ. هنگامی که امواج صوتی به سلول های خونی متحرک در قلب برخورد می کنند، تغییر می یابند. این تغییرات (سیگنالهای داپلر) و رنگ آمیزی کامپیوتری این سیگنال ها می تواند به پزشک در بررسی سرعت و جهت جریان خون در قلب کمک کند.

اگر به اختلال باز ماندن دریچه بیضی قلب مبتلا هستید، داپلر جریان رنگ می تواند جریان خون را بین دهلیز راست و دهلیز چپ تشخیص دهد.

•           مطالعه کنتراست سالین (مطالعه حبابی). در این روش، یک محلول استریل نمکی آن قدر به هم زده می شود تا حباب های کوچک تشکیل گردد و سپس به داخل ورید تزریق می گردد. حباب ها به سمت راست قلب رفته و در اکوکاردیوگرام ظاهر می شوند.

اگر هیچ منفذی بین دو دهلیز چپ و راست نباشد، حباب ها به سادگی در ریه ها فیلتر می شوند. اگر دریچه بیضی قلب شما باز باشد، بعضی از حباب ها در سمت چپ قلب ظاهر می شود. در کل تشخیص از طریق تصویربرداری قفسه سینه دشوار است.

اکوکاردیوگرام از راه مری

در این روش یک مبدل کوچک متصل به لوله وارد قسمت پایین مری (بخشی از دستگاه گوارش که بین گلو و معده قرار دارد) می شود. از آن جایی که مری در کنار قلب واقع شده است، قرار داشتن مبدل در آن جا تصویر دقیقی از قلب و جریان خون قلب را تولید می کند.

استفاده از اکوکاردیوگرام مری تشخیص اختلال باز ماندن دریچه بیضی قلب را نسبت به داپلر جریان رنگ یا مطالعه کنتراست سالین آسان تر می نماید.

سایر روش ها

اگر شما سکته کرده باشید، پزشک ممکن است آزمایش های دیگری برای تشخیص اختلال باز ماندن دریچه بیضی قلب توصیه نماید. همچنین امکان دارد وی شما را به متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد.

روش های درمانی:

اکثر افرادی که دریچه بیضی قلب شان باز باشد، نیاز به درمان ندارند. اگرچه، در شرایط خاص، ممکن است پزشک روش جراحی را برای بستن این منفذ توصیه نماید.

دلایل بستن دریچه

اگر باز ماندن دریچه بیضی قلب طی اکوکاردیوگرام به دلایل دیگری تشخیص داده شود، معمولاً عمل جراحی برای بستن آن انجام نمی شود. بستن این دریچه در شرایط خاص ضرورت پیدا می کند، مانند درمان سطح پایین اکسیژن خون که ناشی از باز ماندن دریچه بیضی قلب می باشد.

بستن دریچه بیضی باز قلب برای پیشگیری از میگرن معمولاً توصیه نمی شود. هنوز بستن دریچه بیضی باز قلب برای پیشگیری از سکته مغزی مورد بحث و بررسی است.

در برخی موارد، پزشکان بستن این دریچه باز را برای کسانی که علی رغم درمان پزشکی و بدون دلیل مشخصی سکته های مکرر داشته اند، تجویز می نمایند.

جراحی و سایر روش ها برای بستن دریچه

روش های بستن دریچه بیضی باز قلب عبارتد از :

•     بستن دریچه با استفاده از دستگاه. با استفاده از کاتتر قلبی، پزشکان می توانند دستگاهی را که این منفذ را می بندد، وارد بدن نمایند. در این روش، دستگاه در انتهای یک لوله قابل انعطاف طویل (کاتتر) قرار دارد.

پزشک دستگاه متصل به کاتتر را از طریق ورید کشاله ران داخل نموده و آن را با کمک تصویربرداری اکوکاردیوگرافی به محل مورد نظر هدایت می کند. اگر چه این روش عوارضی مانند پارگی قلب یا عروق، جدا شدن دستگاه از کاتتر و یا ایجاد ضربان نامنظم قلب را به همراه دارد. 

•     جراحی ترمیمی. جراح می تواند دریچه بیضی باز قلب را از طریق باز کردن قلب و به هم دوختن این منفذ باز ترمیم و اصلاح نماید. در این روش می توان از تکنیک های روباتیک با یک برش کوچک نیز بهره برد.

اگر به دلیل بیماری دیگری تحت عمل جراحی قلب قرار می گیرید، بهتر است در همان جراحی پزشک اقدام به بستن دریچه بیضی باز قلب نیز نماید. مطالعات در حال بررسی فواید بستن این منفذ باز در حین جراحی قلب به منظور درمان بیماری دیگر، می باشد.

پیشگیری از سکته

می توانید برای کاهش خطر عبور لخته خون از دریچه بیضی باز قلب از داروهایی استفاده کنید. داروهای ضد پلاکت (ضد لخته شدن) مانند آسپیرین یا کلوپیدوگرل (پلاویکس) و سایر رقیق کننده های خون (ضد انعقاد ها) مانند وارفارین (کومادین)، دابیگاتران (پراداکسا)، آپیکسابان (الیکوئیس) و ریواروکسابان ( زارلتو) می توانند برای افرادی که سکته کرده اند و دچار اختلال باز ماندن دریچه بیضی قلب نیز می باشند، مفید واقع شود.

هنوز مشخص نیست که آیا داروها یا عمل جراحی برای افرادی که سکته اند و دارای دریچه بیضی باز قلب مناسب است یا خیر. مطالعات برای پاسخ گویی به این سوال در حال انجام هستند.

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو

بزرگی کبد

بزرگی غیر طبیعی کبد (هپاتومگالی)

بُزُرگ‌کَبدی یا هپاتومِگالی به حالتی می‌گویند که یک فرد کبدی بزرگ‌تر از ابعاد معمول داشته باشد. بزرگ کبدی یکی از علائم پزشکی است که می‌تواند علل گوناگونی داشته باشد از جمله عفونت، مسمومیت مستقیم، تومورهای کبدی یا اختلالات در سوخت‌وساز بدن.

بررسی جسمی

پوست و صلبیه را از لحاظ زردی، گشادی وریدها، اسکارهای جراحی قبلی و آنژیوم عنکبوتی مشاهده کنید. تقارن شکم را مشاهده و دور شکم را اندازه گیری کنید. کبد را دق کنید. در طی تنفس عمیق، لبه کبد را لمس کنید. علائم حیاتی را ثبت کنید. وضعیت تغذیه بیمار مبتلا به هپاتومگالی را بررسی کنید. سطح هوشیاری را ارزیابی کنید. تغییرات شخصیتی، تحریک پذیری، بی قراری، کاهش حافظه، ناتوانی برای تمرکز و اغماء را بررسی کنید.

نشانه های هپاتومگالی

-- احساس پری معده

-- احساس درد در ناحیه ی شکم

البته گاهی نشانه های زیر نیز ممکن است در فرد مبتلا به هپاتومگالی مشاهده گردد:

n       زردی در ناحیه ی چشم و یا پوست

n       احساس خستگی

n       حالت تهوع و استفراغ

n       کاهش وزن

علل هپاتومگالی

---  سیروز

در سیروز تأخیری کبد بزرگ، ندولر و سخت می شود. سایر یافته های دیررس روی همه سیستم های بدن تأثیر می گذارد و شامل: زردی و اتساع شکم است.

---  دیابت شیرین

هپاتومگالی (بزرگی کبد) و حساسیت ربع فوقانی راست شکم با پرنوشی، پرخوری، و پرادراری ممکن است در بیماران چاق مبتلا به دیابت کنترل نشده رخ دهد.

---  نارسایی قلب

بزرگی کبد همراه با اتساع ورید گردنی، کبودی، تکرر ادرار شبانه، ادم وابسته پاها و استخوان خاجی، افزایش پایدار وزن، گیجی و احتمالاً تهوع، استفراغ، ناراحتی شکمی و بی اشتهایی است. نارسایی شدید سمت راست قلب ممکن است باعث ادم عمومی، کاهش حجم ادرار، ضعف شدید و اضطراب شود. اگرنارسایی سمت چپ مقدم بر نارسایی سمت راست قلب باشد، یافته ها شامل: تنگی نفس، تنگی نفس در وضعیت دراز کشیده، تنگی نفس حمله ای شبانه، افزایش تعداد تنفس، بی نظمی ضربان قلب، افزایش تعداد ضربان قلب و خستگی می باشد.

---  التهاب کبد

هپاتومگالی در مرحله زردی رخ می دهد و در طی مرحله بهبودی ادامه دارد. یافته های زودرس شامل: تهوع، استفراغ، خستگی، ناخوشی، ترس از نور، گلوی زخمی، سرفه و سردرد می باشد. یافته های دیگر مرحله زردی شامل: حساسیت کبد، کاهش خفیف وزن، ادرار تیره رنگ، مدفوع بی رنگ، زردی، خارش، درد ربع فوقانی راست شکم و بزرگی طحال می باشد.

---  سرطان خون و لنفوم

بزرگی متوسط تا شدید کبد، بزرگی طحال و ناراحتی شکمی شایع هستند. یافته های عمومی شامل: ناخوشی، تب خفیف، خستگی، ضعف، افزایش تعداد ضربان قلب، کاهش وزن، اختلالات خونریزی دهنده و بی اشتهایی می باشد.

---  تومور بدخیم کبد

تومور اولیه باعث سفتی، گره ای شدن و بزرگی نامنظم کبد همراه با درد یا حساسیت در ربع فوقانی راست شکم و سمع صدای مالشی یا برویی (Bruit) روی کبد می شود. سایر یافته ها شامل: کاهش وزن، بی اشتهایی، لاغری مفرط، تهوع، استفراغ، ادم محیطی، آسیت، زردی و وجود توده در ربع فوقانی راست شکم می باشد. تومورهای متاستاتیک کبد باعث هپاتومگالی و بزرگی کبد می شوند اما علائم و نشانه های همراه مانند سرطان اولیه کبد می باشد.

---  دق کبد برای تعیین اندازه و موقعیت

بیمار در وضعیت خوابیده به پشت قرار گرفته، از ستیغ ایلیاک راست روی خط وسط ترقوه ای راست دق کنید موقعی که شما به مرز تحتانی کبد می رسید صدای دق مات می شود. معمولاً در حاشیه دنده ای و گاهی اوقات در نقطه ای پایین تر در بیمار متبلا به هپاتومگالی و بیماری کبدی صدای مات شنیده می شود این نقطه را علامت گذاری کنید و سپس از ترقوه راست در امتداد خط وسط ترقوه ای به سمت پایین دق کنید. لبه فوقانی کبد معمولاً بین پنجمین و هفتمین فضای بین دنده ای قرار دارد.

حاشیه فوقانی را علامت بگذارید. فاصله بین دو نقطه مشخص شده اندازه تقریبی لوب راست کبد را نشان می دهد که به طور طبیعی پنج و نیم تا دوازده سانتی متر است. سپس به طور مشابهی لوب چپ کبد را با دق کردن در امتداد خط وسط جناغ بررسی کنید. مجدداً نقاطی را که شما صدای مات را شنیدید علامت گذاری کنید. همچنین اندازه لوب چپ کبد را که معمولاً چهار تا هشت سانتیمتر است اندازه گیری کنید. یافته های خود را ثبت کنید.

--- مونونوکلئوز عفونی

بزرگی کبد ممکن است رخ دهد. نشانه های مقدماتی شامل: سردرد، ناخوشی و خستگی است. پس از سه تا پنج روز، یافته ها شامل: گلوی زخمی، بزرگی غدد لنفاوی گردن، نوسانات درجه حرارت، التهاب مخاط دهان، وجود خونریزی های سوزنی در کام دهان، ادم دور چشم، بزرگی طحال، التهاب ترشح دار لوزه، التهاب گلو و بثورات ماکولوپاپولر می باشد.

---  چاقی

بزرگی کبد و هپاتومگالی ممکن است همراه با مشکلات تنفسی، بیماری قلبی- عروقی، دیابت، بیماری کلیوی، بیماری کیسه صفرا و اختلالات روانی باشد.

---  سرطان لوزالمعده

بزرگی کبد همراه با بی اشتهایی، کاهش وزن، درد شکم، یا درد پشت و زردی می باشد. سایر یافته ها شامل: تهوع، استفراغ، تب، خستگی، ضعف، خارش و ضایعات پوستی می باشد.

عوامل خطرساز

n       التهاب کبد یا کبد چرب می‌‌تواند باعث بزرگ شدن کبد شود که در اثر مشکلات زیر رخ می‌‌دهد:

•           یک عفونت مثل عفونت ویروسی و یا آبسه (چرک کردن)

•           برخی دارو‌ها

•           سموم

•           برخی انواع هپاتیت، مثل هپاتیت الکلی

•           بیماری خود ایمنی

درمان کبد بزرگ یا هپاتومگالی

بدون درمان، کبد بزرگ می تواند منجر به بروز نارسایی کبد شود. اگر دچار کبد بزرگ هستید، پزشک شما دلایل آن را یافته و به درمان آن می پردازد. درمان کبد بزرگ به علت بروز آن بستگی دارد. برای مثال اگر نوشیدن بیش از اندازه مشروبات الکلی منشا مشکل باشد، ضروری است که برای جلوگیری از آسیب دیدگی شدید کبد انجام این عمل را متوقف کنید. این احتمال وجود دارد که پزشک شما بدون توجه به این که چه نوعی از الکل موجب بروز عارضه کبد بزرگ شده توصیه کند که از مصرف تمام انواع مشروبات الکلی خودداری کنید یا اگر شما به یک بیماری اساسی مبتلا هستید، این احتمال وجود دارد که با مصرف دارو و به کارگیری سایر انواع معالجات می توانند به درمان آن کمک کنند.

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو

آنوریسم

آنوریسم چیست؟

آنوریسم‌ (Aneurysm)‏ عبارت است از اتساع (باد کردن) یا بیرون‌زدگی دیواره یک سرخرگ در اثر ضعف دیواره سرخرگ‌. آنوریسم معمولاً در آئورت (سرخرگ بزرگی که از قلب منشا گرفته و در سینه و شکم به سمت پایین حرکت می‌کند) یا سرخرگ‌هایی که مغز، پاها، یا دیواره قلب را تغذیه می‌کنند، ایجاد می‌شود.

آنوریسم در واققع یک برآمدگی یا "بالونی” در دیواره عروق می باشد. سرخرگ ها رگ های خونی غنی از اکسیژن را از قلب به سایر نقاط بدن میرساند. اگر یک آنوریسم رشد  کند  می تواند  باعث خونریزی خطرناک و یا حتی مرگ شود. آنوریسم در آئورت، شریان اصلی  از طریق قفسه سینه و شکم رخ می دهد. آنوریسم همچنین می تواند در رگ های خونی در مغز، قلب و سایر قسمت های بدن اتفاق  افتد. اگر یک آنوریسم در مغز پاره شود، باعث سکته مغزی می شود.

آنوریسم در یک سرخرگ پا باعث نرسیدن خون به مقدار کافی به نقاط مختلف پا می‌شود. در نتیجه پا دچار ضعف و رنگ‌پریدگی می‌شود، یا اینکه متورم شده، رنگ آن به کبودی تغییر می‌کند. امکان دارد یک توده ضربان‌دار در ناحیه کشاله ران یا پشت زانو وجود داشته باشد.

علایم آنوریسم‌ :

–  آنوریسم در قفسه سینه باعث درد قفسه سینه، گردن، کمر و شکم می‌شود. درد ممکن است ناگهانی و تیز باشد.

–  آنوریسم در شکم باعث درد کمر (گاهی شدید)، بی‌اشتهایی و کاهش وزن و وجود یک توده ضربان‌دار در شکم می‌شود.

–  آنوریسم در یک سرخرگ پا باعث نرسیدن خون به مقدار کافی به نقاط مختلف پا می‌شود. در نتیجه پا دچار ضعف و رنگ‌پریدگی می‌شود، یا اینکه متورم شده، رنگ آن به کبودی تغییر می‌کند. امکان دارد یک توده ضربان‌دار در ناحیه کشاله ران یا پشت زانو وجود داشته باشد.

–  آنوریسم در سرخرگ مغزی باعث سردرد (اغلب ضربان‌دار)، ضعف، فلج یا کرختی، درد پشت چشم، تغییر بینایی یا نابینایی نسبی و مساوی نبودن اندازه مردمک‌های چشم می‌شود.

–  آنوریسم در عضله قلب باعث نامنظم شدن ضربان قلب و علایم نارسایی احتقانی قلب می‌شود.

اگر پارگی آنوریسم درمان نشود، می‌تواند به مرگ بیانجامد.

علل آنوریسم‌ :

–  شایع‌ترین علت آنوریسم، افزایش فشارخون است که سرخرگ را ضعیف می‌کند.

–  آترواسکلروز (سخت شدن رگ‌ها)

–  ضعف مادرزادی سرخرگ (به خصوص در مورد آنوریسم‌های سرخرگ‌هایی که به مغز می‌روند)

–  صدمه فیزیکی

–  عفونت آئورت در اثر بیماری سیفلیس (نادر است‌)

–  عفونت آئورت دراثر بیماری اندوکاردیت (درمورد آنوریسم سرخرگ‌هایی که به مغز می‌روند)

–  عفونت آئورت بعد از جراحی آئورت

عوامل خطر آنوریسم‌

–  سن بیشتر از 60 سال

–  سابقه حمله قلبی

–  فشار خون بالا

–  سیگار کشیدن

–  چاقی

–  سابقه خانوادگی ابتلا به تصلب شرایین

–  پلی آرتریت گره‌ای

انواع آنوریسم

n       آنوریسم کیسه ای: تشکیل یک کیسه در یک طرف دیواره رگ خونی است.

n       آنوریسم دوکی شکل: اتساع و باد کردن دیواره سرخرگ از همه طرف و به شکل دوک است.

n       آنوریسم پاره شده: ترکیدن آنوریسم و خونریزی به داخل بافت های اطراف است.

پیشگیری از آنوریسم‌

–  ترک سیگار

–  ورزش منظم

–  تغذیه مناسب و رژیم کم‌چربی

–  در صورت وجود سیفلیس، درمان زودهنگام

–  کنترل فشار خون

–  کاهش استرس

عوارض آنوریسم‌

–  سکته مغزی

–  پاره‌شدن آنوریسم‌. علایم پارگی بسته به مکان آنوریسم عبارت‌اند از: سردرد شدید، درد شدید و تند و تیز در قفسه سینه، شکم یا پا و از دست دادن هوشیاری‌. اگر پارگی آنوریسم درمان نشود، می‌تواند به مرگ بیانجامد.

تشخیص آنوریسم‌

تشخیص زودهنگام و درمان قبل از اینکه آنوریسم پاره شود، ضروری است‌.

بررسی‌های تشخیصی عبارت‌اند از:

آزمایش خون از لحاظ انعقادی، نوار قلب، آنژیوگرافی، سایر عکس‌برداری‌ها، سی تی اسکن و سونوگرافی.

علائم خونریزی ناشی از آنوریسم مغزی به صورت سردرد بسیار شدید و ناگهانی است و معمولا بدون سابقه قبلی است

درمان آنوریسم

آنوریسم اغلب به کمک جراحی درمان‌پذیر است‌.

در جراحی، رگ مصنوعی به جای آن قسمت از رگ که آنوریسم دارد، گذاشته می‌شود.

جراحی در مورد آنوریسم قلبی می‌تواند باعث بر طرف شدن بی نظمی ضربان قلب شود و عمر را طولانی‌تر کند. گاهی آنوریسم عود می‌کند.

آنوریسم مغزی نیاز به جراحی اورژانس دارد.

جراحی برای سایر انواع آنوریسم را می‌توان در میزان مناسب انجام داد.

پس از جراحی، کنترل فشارخون را جدی است.

ترمیم جراحی آنوریسم بستگی به محل و اندازه آن دارد.

داروهای ضدانعقادی برای جلوگیری از تشکیل لخته و داروهای ضددرد، پس از جراحی تجویز می‌شوند.

امکان دارد برای جلوگیری از عفونت، آنتی بیوتیک تجویز شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

–  اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم آنوریسم را دارید، به خصوص وجود یک توده ضربان‌دار در شکم یا پا، یا درد قفسه سینه یا شکمی این یک فوریت پزشکی است‌! کمک بخواهید و تا زمان رسیدن آمبولانس در تخت استراحت کنید.

–  اگر حمله قبلی داشته‌اید و بعد از آن دچار بی نظمی ضربان قلب یا علایم نارسایی احتقانی قلب شده‌اید.

–  اگر پس از جراحی، هر کدام از علایم دوباره رخ دهد.

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو

آنفولانزا

آنفولانزا یک بیماری ویروسی دستگاه تنفسی است که در اثر ویروس آنفلوانزا ایجاد می شود . تا کنون سه نوع ویروس آنفلوانزا شناخته شده اند . A و  Bو C

نوع  A مهم ترین علت اپیدمی های انفلوانزا است . نوع A مهم ترین علت اپیدمی های انفلوانزا است . نوع B گهگاه با اپیدمی های منطقه ای یا گسترده همراه است .

نوع C ، آنفلوانزا است . نوع  B گهگاه با اپیدمی های منطقه ای یا گسترده همراه است . نوع C آنفلوآنزای تک گیر ایجاد می کند .

راههای سرایت  :

ویروس آنفلوآنزا از طریق ریز قطره های دستگاه تنفس بوسیله سرفه و عطسه به طور مستقیم از فردی به فرد دیگر سرایت می کند . ندرتا ممکن است انتقال ویروس بطور غیر مستقیم از طریق دست زدن به اشیاء آلوده و آنگاه تماس با چشم ، بینی یا دهان صورت گیرد.

دو راه قابلیت سرایت بیماری از 1 تا 2 روز قبل از شروع علائم تا 7 روز بعد از بروز علائم بیماری است.

دوره نهفتگی بیماری :

بین 1 تا 4 روز و به طور متوسط 2 روز است .

علائم بیماری :

آنفلوانزا (FLU) معمولا به طور ناگهانی شروع می شود و ممکن است شامل علائم زیر باشد :

تب معمولا شدید ، سردرد ، گلو درد ، بدن درد (درد عضلانی ) خستگی (مفرط) ، سرفه خشک ، گرفتگی یا آبریزش بینی ، اسهال و استفراغ نیز ممکن است اتفاق بیفتد ولی در کودکان شایعتر است .

عوارض :

مهمترین عارضه آنفلوانزا پنومونی است (ویروسی ، میکروبی )

سایر عوارض عبارتند از : دزیدراتاسیون ، آنسفالیت ، میوکاردیت ، پریکاردیت و بدتر شدن شرایط پزشکی بیماریهای مزمن از قبیل :نارسائی احتقانی قلب ، آسم یا دیابت . کودکان یا بزرگسالان ممکن است به مشکلات مربوط به سینوس یا گوش دچار شوند .

پیشگیری از آنفلوانزا :

تنها راه و بهترین راه  پیشگیری از آنفلوانزا استفاده از واکسن آنفلوانزا است که در فصل پائیز به کار برده می شود . ولی راههای دیگر پیشگیری نیز وجود دارند که ممکن است افراد را در برابر آنفلوانزا محافظت کنند . داروهای ضد ویروسی شامل آمانتادین و ریمانتا دین از آن جمله می باشند.

سایر راههای پیشگیری با رعایت اصول بهداشت فردی ارتباط پیدا می کنند و عبارتند از :

•          پوشاندن دهان و بینی با پارچه یا دستمال کاغذی تمیز و دورانداختن  آن پس از هر بار مصرف

•          شستن مکرر دست ها با آب و صابون خصوصا بعد از سرفه یا عطسه

•          دوری کردن (فاصله گرفتن هر چه بیشتر از بیماران )

•          در صورت ابتلا به بیماری ماندن در منزل (نرفتن به مدرسه یا محل کار ) و نزدیک نشدن به دیگران

•          خودداری از دست زدن به چشم ها ، بینی یا دهان (عوامل بیماری زا اغلب از این راه انتشار پیدا می کنند)

پیش آگهی :

اغلب افراد مبتلا به آنفلوانزا در ظرف چند روز خود به خود بهبود پیدا می کنند . هرچند سرفه و حالت خستگی (رخوت ) ممکن است تا دو هفته ادامه یابد .

احتمال بروز عوارض ،بستری شدن در بیمارستان و خطر مرگ ناشی از آنفلوانزا در افراد بالای 65 سال ،کودکان خردسال و مبتلایان به بیماری مزمن بیش از سایر افراد می باشد .

بیش از 90 درصد از موارد مرگ مربوط به پنومونی و آنفلوانزا در افراد مسن اتفاق می افتد.

سندرم ری که دستگاه عصبی مرکزی و کبد را گرفتار می کند عارضه نادری است که در کودکانی اتفاق می افتد که به ویروس آنفلوانزا آلوده شده و آسپرین نیز دریافت کرده اند .

درمان :

شامل استراحت ، مصرف مایعات فراوان و اجتناب از استعمال دخانیات می باشد.

برای تسکین علائم آنفلوانزا می توان از داروهای مسکن استفاده کرد ولی استفاده از آسپرین در کودکان و نوجوانانی که دارای علائمی شبیه به آنفلوانزا می باشند به علت خطر بروز سندرم ری ممنوع است .

علائم خطر (هشدار دهنده)

الف : در کودکان :

•          تنفس سریع یا اشکال در تنفس

•          عدم توانایی به نوشیدن (خودداری از نوشیدن مایعات کافی )

•          خواب آلودگی یا بیحالی شدید

•          تحریک پذیری

•          بازگشت تب و بدتر شدن سرفه پس لز یک دوره بهبودی موقت

ب: دربزرگسالان :

•          تنفس مشکل یا کوتاهی نفس

•          درد یا فشار در قفسه سینه یا شکم

•          گیجی ناگهانی

•          اختلال در هشیاری و جهت یابی زمان و مکان (CONFUSION)

•          استفراغ شدید و پی در پی

واکسن آنفلوانزا :

دو نوع واکسن آنفلوانزا وجود دارد :

      واکسن کشته ( تزریقی ) که از 6 ماهگی به بالا مورد استفاده قرار می گیرد .

      واکسن زنده ضعیف شده (استنشاقی به صورت اسپری بینی ) که از 5 سالگی به بالا مورد استفاده قرار می گیرد .

واکسن آنفلوانزا شامل سه نوع ویروس آنفلوانزا است : یک ویروس  ( H3 N 2 )A یک ویروس A (N1H1) و یک ویروس B 

ویروس های موجود در واکسن همه ساله بر اساس پیش بینی انواع (سوش های ) در گردش ویروس در سال مورد نظر توسط دانشمندان تعیین و تغییر می کنند .

زمان لازم برای ایجاد ایمنی دو هفته بعد از واکسیناسیون است . بهترین موقع برای واکسیناسیون آنفلوانزا ماه های مهر و آبان است ولی تا آذر و پس از آن نیز امکان تزریق واکسن وجود دارد .

افراد واجد شرایط برای واکسیناسیون (بر اساس اولویت ها ) عبارتند از :

•          کلیه کودکان 6 تا 23 ماهه

•          بزرگسالان 65 ساله و بالاتر

•          افراد 2 تا 64 ساله ای که به بیماری های مزمن قلبی ،ریوی،کلیوی و متابولیک دچارند .

•          زنان باردار

•          ساکنین خانه های سالمندان

•          کودکان 6 ماهه تا 18 ساله ای که به طور مزمن تحت درمان با آسپرین می باشند .

•          افراد فوق جزو اشخاص پر خطر در برابر عوارض آنفلوانزا می باشند .

موارد منع واکسیناسیون :

•          حساسیت به سفیده تخم مرغ

•         عکس العمل شدید قبلی در برابر  واکسن انفلوانزا

•          کودکان زیر 6 ماه

•          افراد تب دار

عوارض واکسن انفلوانزا :

الف : عوارض واکسن تزریقی ( واکسن کشته ) :

•          درد ، قرمزی یا تورم در محل تزریق

•          تب خفیف

•          درد عضلانی

ب : عوارض واکسن استنشاقی ( واکسن زنده ضعیف شده )

•          آبریزش بینی

•          سردرد

•          استفراغ

•          درد عضلانی

•          تب

حقایقی درباره انفلوآنزا :

•          مهم ترین عوارض آنفلوانزا عبارتند از : پنومونی (ویروسی – میکروبی ) در اثر ویروس آنفلوانزا یا عفونت های ثانوی (پنوموکوک ، استافیلوکوک ) آنسفالیت و میوکاردیت

•          بیشترین خطر ناشی در آنفلو انزا در گروه سنی بالای 65 سال و زیر 12 ماه است .

•          در اغلب اپیدمی های آنفلوانزا 80 تا 90 درصد مرگ ها در افراد بالای 65 سال اتفاق می افتد

•          سندرم ری که دستگاه عصبی مرکزی و کبد را گرفتار می کند عارضه نادری است که در کودکانی اتفاق می افتد که به ویروس آنفلوانزا آلوده شده و آسپرین نیز دریافت کرده اند .

•          آنفلوانزا به صورت جهان گیر ( به ندرت ) همه گیر ( تقریبا هر ساله )  طغیان های محلی ، و موارد تک گیر اتفاق می افتد .

•          مخزن اصلی ویروس انسان است ولی پرندگان و پستانداران نیز بعضا به عنوان مخازن احتمالی ویروس مطرح می باشند .

•          بیشترین میزان بروز آنفلوانزا در کودکان دبستانی است

•          میزان مصونیت حاصله از واکسن کشته یا واکسن زنده ضعیف شده در افراد جوان سالم 70 تا 80 درصد است .

•          در سالخوردگان هرچند ایمن سازی در پیشگیری از بیماری کمتر موثر است ، واکسن کشته شدت بیماری و میزان بروز عوارض را تا 60-50 و میزان مرگ را تا 80 درصد کاهش می دهد .

•           منظور جلوگیری از پیدایش سندرم ری بعد از آنفلوانزا ، ایمن سازی  کودکانی که تحت درمان دراز مدت با آسپرین می باشند توصیه می شود .

•          آمانتادین یا ریمانتادین در پیشگیری از آنفلوانزا نوع A موثرند ولی در پیشگیری از آنفلوانزای نوع B تاثیری ندارند .

•          استفاده از آمانتادین یا ریمانتادین را بایستی در افراد غیر واکسینه یا گروه های در معرض خطر عوارض از قبیل ساکنین شیرخوارگاه ها یا خانه های سالمندان در مواقعی که واکسن مناسب در دسترس نیست و یا به عنوان مکمل واکسن در مواقعی که حداکثر محافظت فوری بر علیه آنفلوانزای نوع A  ضرورت دارد مورد توجه قرار دارد .

•          درمان اختصاصی :

شروع درمان با آمانتادین یا ریمانتادین در طی 48 ساعت اول شروع آنفلوانزای نوع A  و ادامه آن برای مدت 3 تا 5 روز علائم بیماری و میزان ویروس در ترشحات دستگاه تنفسی را کاهش می دهد .

•          دزاژ دارو ( آمانتادین یا ریمانتادین ) در سنین 1 تا 9 سالگی 5 میلیگر / کیلوگرم / روز در 2 در منقسم و در افراد بالای 9 سال دز آن 100میلیگرم ، 2 بار در روز است که بایستی 3 تا 5 روز ادامه یابد .

•          بیماران را باید از نظر بروز عوارض (عفونت های ثانوی ) میکروبی تحت مراقبت قرار داد و تنها در آن صورت است که تجویز آنتی بیوتیک ضرورت پیدا می کند . به علت خطر بروز سندرم ری بایستی از مصرف سالیسیلات ها ( آسپرین ) در کودکان خودداری کرد .

•          مهم ترین پاندمی های آنفلوانزا که به صورت یک فوریت جهانی درآمده اند عبارتند از : پاندمی های مربوط به سال های 1918 ، 1957، 1968 . پاندمی سال 1918 با حدود 40 میلیون مرگ و میر همراه بوده و تلفات آن بیش از جنگ جهانی اول بوده است .همچنین تلفات ناشی از آنفلوانزا در تنها یک سال بیش از تلفات مرگ سیاه طاعون در طی چهار سال از 1347 تا 1351 میلادی بوده است .

•          جنگ جهانی دوم که به جنگ بزرگ معروف شده است 5/4 سال طول کشید .

•          در جریان پاندمی آنفلوانزا سالهای 1918 و 1919 ویروس آنفلوانزا از بیماری زایی فوق العاده ای برخوردار بودبه طوری که میزان کشندگی (CFR) آنفلوانزا در جریان پاندمی 5/2 درصد بود در حالی که در اپیدمی های قبلی میزان کشندگی آنفلوانزای 1 درصد بوده است .

•          میزان مرگ ( DEATH RATE ) ناشی از آنفلوانزای و پنومونی در افراد 15 تا 34 ساله در سال 1918بیست بار بیشتر از سال های قبل بود .

•          ریز قطره های سرفه و عطسه که یک  فرد آلوده به ویروس آنفلوانزا تا سه فوت ( 90سانتیمتر )از راه هوا به جلو پرتاب می شوند و بر روی دهان و بینی افراد مجاور قرار می گیرند .

•          داروهای ضد ویروس آنفلوانزا در موسسات از قبیل خانه های سالمندان که در آنها افراد پرخطر برای عوارض آنفلوانزا در تماس نزدیک با یکدیگر به کار می روند .

•          برای پیشگیری از آنفلوانزا (FLU )باید داروهای ضد ویروسی تا زمانی که ویروس در یک محیط مشخص در گردش است مورد استفاده قرار گیرند .

آیا داروهای ضد ویروسی می توانند آنفلوانزا را درمان کنند ؟

در صورت استفاده صحیح از داروهای ضد ویروسی ، مدت بیماری برای 1 تا 2 روز کاهش می یابد و از قابلیت سرایت بیماری به دیگران نیز کاسته می شود . به هر حال داروهای ضد ویروسی باعث علاج کامل بیماری نمی شوند ولی بهبود آنفلوانزا را تسریع می کنند .

•            مرکز کنترل بیماری ها  ( CDC  )استفاده از آمانتادین یا ریمانتادین را برای پیشگیری (شیمیوپروفیلاکسی) و استعمال اسلتامی ویر(OSELTAMIVIR ) یا زانامی ویر (ZANAMIVIR) را برای درمان تائید و ترغیب می کند .

•          از آنجا که عرضه واکسن آنفلوانزا و داروهای ضد ویروسی تکافوی تقاضا را نمی نماید مرکز کنترل بیماری ها استفاده از داروهای ضد ویروسی را فقط برای پیشگیری از بیماری در افراد پرخطر توصیه می کند .

•          بعضی اوقات عوامل بیماری زا از طریق تماس دست با ریز قطره های تنفسی مربوط به افراد آلوده بر روی اشیاء از قبیل سطح میز و لمس کردن چشم ها ، دهان یا بینی قبل از شستن دست ها انتشار می یابند . امروزه ثابت شده است که بعضی از ویروس ها و میکروب ها می توانند برای مدت 2 ساعت یا بیشتر بر روی سطوح مثل میز غذا خوری ، دستگیره درب و میز تحریر زنده بمانند.

•          برای شستن دست ها ، توصیه می شود دست را برای مدت 15 تا 20 ثانیه با آب گرم و صابون بشویند .

تفاوت بین سرماخوردگی و آنفلوانزای در چیست ؟

فرق گذاشتن بین سرماخوردگی و آنفلوانزای از روی علائم بالینی مشکل است .انجام آزمایشات ویژه در ی چند روز اول بیماری تشخیص آنفلوانزا را محرز می سازد .

علائم آنفلوانزا با علائم سرماخوردگی چه فرقی دارند ؟

بطور کلی آنفلوانزا از سرماخوردگی بدتر است و علائمی از قبیل تب  ، درد عضلاتی ، خستگی مفرط و سرفه خشک در آنفلوانزا شایع تر و شدیدترند .

سرماخوردگی معمولا خفیف تر از آنفلوانزا است . در افراد مبتلا به سرماخوردگی احتمال آبریزش یا گرفتگی بینی بیشتر است . عموما سرماخوردگی به مشکلات بهداشتی جدی از قبیل پنومونی ، عفونت های میکروبی ، یا بستری شدن از بیمارستان منجر نمی شود .

چه افرادی باید از داروهای ضد ویروس استفاده نمایند ؟

الف - برای درمان :

افرادی که از نظر عوارض آنفلوانزای پرخطرند بیشترین سود را از داروهای ضد ویروسی می برند . این افراد عبارتند از : اشخاص بالای 65 سال ، کودکان 6 تا 23 ماهه ، افراد مبتلا به بیماری های مزمن (مثلا بیماری های قلبی یا ریوی ، دیابت ) و زنان باردار ( توجه : استفاده از داروهای ضد ویروسی در کودکان زیر یکسال ممنوع است )

ب- برای پیشگیری :

در صورت وقوع طغیان آنفلوانزادر یک خانه ، موسسه یا جامعه استفاده از داروهای ضد ویروسی خصوصا برای افرادی که در معرض خطر عوارض آنفلوانزا می باشند ممکن است لازم شود .همچنین استفاده از داروهای ضد ویروسی در افرادی که در تماس نزدیک با افراد پرخطر قرار دارند باعث جلوگیری از انتقال آنفلوانزا به افراد پرخطر می شود .