آفت دهان

دلیل آفت دهان چیست؟

آفت دهانی یک بیماری دردناک و عود کننده مخاط دهان بوده که به صورت زخم‌های کوچک و بزرگ، گرد و کم عمق هستند که در داخل دهان شکل می‌گیرند.

آفت های دهانی زخم‌های دردناکی هستند که درون دهان و اغلب در پایه لثه، درون گونه‌ها یا لب‌ها، روی کام نرم یا روی زبان به وجود می‌آیند. مکانیسم دقیق ایجاد آفت هنوز به درستی روشن نیست اما به نظر می‌رسد واکنش‌های ایمنی بدن بیمار در ایجاد آن دخیل باشد.

زخم‌های آفتی زمانی ایجاد می‌شود که به دلایل نامشخص سیستم ایمنی بیمار وجود یک مولکول ناشناخته را اعلام می‌دارد، حضور این مولکول سبب حمله لنفوسیت خواهد شد نتیجه این فرآیند پیدایش زخم‌های آفتی خواهد بود. 

هرچند درمان قطعی برای آفت وجود ندارد اما روش‌هایی وجود دارد که در کاهش مدت زمان حضور زخم و نیز کاهش درد و ناراحتی و تسریع بهبودی بیمار موثر است، این روش‌ها شامل بکار گیری نکات تغذیه‌ای و غیر تغذیه‌ای است.   

مصرف گلوتن گندم، فلفل، لیمو، آب لیمو، پرتقال، گوجه‌فرنگی، رب گوجه‌فرنگی، توت‌فرنگی، شکلات و گردو ایجاد آفت دهان را تشدید می‌کند. مصرف بادمجان نیز بروز آفت دهان را تشدید می‌کند.

مصرف مرتب و روزانه ماست، گنجاندن مواد غذایی سرشار از آهن، اسیدفولیک، و ویتامین ب 12 در رژیم غذایی موجب از بین رفتن آن می‌شود.   

از آنجایی که یکی از دلایل بروز آفت می‌تواند کمبود دریافت ریزمغذی‌ها باشد، خوردن موادی همچون جگر، غذاهای دریایی، گوشت قرمز کم چربی، لوبیای خشک، حبوبات، سبزیجات دارای برگ‌های سبز تیره و پهن و زرده تخم‌مرغ که بهترین منابع آهن هستند در بهبود این مشکل موثر است.

مصرف سیب و خرمالو نیز در درمان آفت دهان تأثیرگذارند.

کمبود ویتامین B12 و آهن از مهم‌ترین علل آفت دهان

بهترین روش جبران کمبود ویتامین B12 و آهن در این افراد رعایت یک رژیم غذایی مناسب همراه با گوشت قرمز است و مکمل‌های آهن به عنوان روش درمانی به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود. 

تغییرات هورمونی در زنان یکی دیگر از عوامل این بیماری است. ایام قبل از قاعدگی و دیگر عوامل تغییرات هورمونی خصوصاً افزایش هورمون استروژن در بروز ضایعات آفتی موثر است.

آزمایش خون C.B.C، جهت بررسی میزان آهن کافی، اسیدفولیک و ویتامین B12 لازم است انجام شود. اگر فردی به دلیل کمبودهای تغذیه‌ای و نقایص خونی دچار آفت دهانی شود بهترین روش درمانی این افراد تجویز رژیم غذایی مناسب است و مکمل‌های آهن به علت اینکه در بدن ذخیره نمی‌شوند به هیچ‌وجه مناسب نیست.  

افراد مستعد آفت دهان از مصرف غذاهای تند و سخت اجتناب کنند

افراد مبتلا و یا مستعد به آفت دهان را از مصرف غذاهای کنسرو شده‌ی تیز و تند و غذاهای دارای سفتی بیش از حد اجتناب کنند، مصرف غذاهای سخت باعث ضربه و تروما به دهان و غذاهای تند میزان بروز آفت دهان را افزایش می‌دهند.   

آفت دهان ساده‌ترین ضایعه دهانی است. از آنجایی که هر نوع ضایعه‌ای در دهان به شکل زخم ظاهر می‌شود، بنابراین توصیه می‌شود هر نوع زخم در دهان به عنوان آفت شناخته نشود، ولی با این حال در اسرع وقت باید به پزشک معالج نشان داده شود. آفت دهان، زخم‌های منفرد با پایه و بنیاد ژنتیک است و این بیماری گاهاً در برخی خانواده‌ها شایع‌تر است. آفت دهانی بعد از سنین 10 سالگی شیوع بیشتری پیدا می‌کند.   

تغذیه نادرست یکی از عوامل مستعد کننده بروز آفت دهان است؛ مصرف مقدار کم ویتامین ب که در سبزیجات و میوه‌ها موجود است، کاهش مصرف غذاهایی که منبع آهن می‌باشند از جمله گوشت و تخم‌مرغ، بیماری کم خونی و سنین بلوغ به ویژه در دختران، عوامل مستعد کننده بروز بیماری آفت دهان می‌باشند. 

ضربه یا تروما از دیگر علل بروز بیماری آفت است و افرادی که مستعد بیماری آفت دهان می‌باشند می‌بایست از مصرف غذاهای تند و تیز و سخت اجتناب کنند؛ چرا که گاز گرفتن و مصرف این نوع غذاها منجر به ایجاد ضربه به دهان و بروز آفت در دهان می‌شود.   

افرادی که بیش از دو مرتبه در طول یک ماه به یک نوع آفت در دهان دچار می‌شوند، با توجه به این که برخی بیماری‌های روماتولوژی به صورت زخم‌های دهانی تظاهر می‌یابند، بیمار حتماً با یک متخصص روماتولوژی نیز مشورت نماید.   

بیماری آفت دهان، تغذیه فرد را مختل می‌کند؛ بنابراین به منظور درمان آن می‌توان از روش هوتو شیمیایی استفاده نمود که در این روش با استفاده از ماده‌ای اسیدی ناحیه آفت سوزانده و زخم بهبود می‌یابد. بهترین روش درمان آفت دهان مصرف کپسول آنتی‌بیوتیک و تتراسایکلین است و استفاده از دهان‌شویه‌های محتوی کورتون نیز می‌تواند آفت دهان را بهبود بخشد.   

داروی طبیعی رفع آفت دهان

"تانن" موجود در انار خواص ضد باکتریایی و ضدعفونی کننده دارد و برای رفع آفت دهان موثر است. رب انار از تغلیظ آب انار جوشانده حاصل می‌شود و در صورت تهیه از انار مرغوب و فرایند بهداشتی، مصرف آن مفید است. در طی تهیه رب انار، میزان ویتامین c موجود در انار کاهش می‌یابد، اما "پلی‌فنول‌ها”‌ و "اسید الایژیک”‌ انار در رب انار نیز محفوظ می‌ماند.

مغز و میوه خشک و شکلات نخورید

آفت، ضایعات دردناک ریز و خوش‌خیمی در ناحیه دهان و زبان هستند. برای درمان هر چه سریع‌تر آفت راهی وجود ندارد اما می‌توان با کنترل رژیم غذایی از پیشرفت آن جلوگیری کرد.

8  درصد افرادی که آفت می‌زنند معتقدند مصرف مغزها باعث آن بوده و ۱۵ درصد افراد معتقدند مصرف مغز و میوه‌های خشک سبب تشدید آفت‌های دهانی در آن‌ها می‌شود.

گردو، بادام، پسته و شکلات، مواد غذایی آلرژن هستند اما این تنها دلیلی نیست که می‌گوییم نباید این نوع مواد غذایی را مصرف کنید. در حقیقت چربی این مواد غذایی باعث افزایش اسیدیته معده شده و در بروز آفت نقش دارد. این موضوع زمانی که مغزها فراوری شده‌اند یعنی به شکل بوداده یا دودی یا نمکی عرضه می‌شوند، شدیدترخواهد بود.

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو

آریتمی قلبی

آریتمی قلبی چیست و چگونه درمان می شود؟

 بسیاری از افراد وقتی صدای قلب خود را می شنوند که در شرایط خاص هیجانی مانند خوشحالی، ترس یا اضطراب واقع شده باشند یا آن که مشغول یک فعالیت ورزشی شوند. مصرف برخی از داروها باعثکاهش ضربان قلب می شود. اما اگر کاهش یا افزایش ضربان قلب ادامه داشته باشد، نشان دهنده آن است که قلب دچار آریتمی یا بی نظمی ضربان شده که در صورت بی توجهی ممکن است این آوای حیاتی برای همیشه خاموش شود.

انواع آریتمی ها با توضیح آن که آریتمی ها به دو دسته خوش خیم و بدخیم تقسیم می شود، گفت قلب باید در یک دقیقه بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربه باشد و نیز به گونه ای باشد که فرد متوجه کارکرد قلبش نباشد و اگر به هر علتی ضربان قلب تند، کند یا نامرتب(گاهی تند و گاهی کند) شود نشان دهنده آریتمی قلب است. آریتمی فوق بطنی که منشا آن از قسمت های حفره های دهلیزی است، معمولا خوش خیم بوده و تنها باعثتپش قلب و گاهی سرگیجه می شود. اما آریتمی بدخیم که منشا آن از بطن ها و از حفره های پمپاژ کننده قلب است، در صورت تداوم باعث ایست قلبی شده و در نهایت منجر به مرگ افراد می شود. علایم این نوع آریتمی نیز بر اساس نوع، محل و تداوم از یک طیف ساده مانند تپش قلب شروع و تا سرگیجه، سنکوب و در نهایت ایست قلبی ادامه می یابد.

نشانه های آریتمی قلب

افرادی که دچار آریتمی قلب می شوند، به طور مشخص می توانند متوجه آن شوند زیرا هرگونه اختلال ضربان مانند تندی، کندی یا نامرتب بودن برای افراد ملموس است. به همین دلیل ضروری است افراد بالای ۴۰ سال ضربان نبض خود را بررسی کنند و چنان چه متوجه هرگونه آریتمی شدند، به پزشک متخصص مراجعه کنند.

در خصوص چگونگی بررسی ضربان قلب باید بگویم روی مچ دست و در انتهای شست، سرخرگی عبور می کند که به دلیل واقع شدن روی استخوان، ضربان نبض به راحتی با لمس انگشتان احساس می شود. برای این کار می توان انگشت سبابه و وسطی را روی نبض قرار داد و تعداد ضربان را شمرد. اگر تعداد ضربان در یک دقیقه بین ۶۰ تا ۱۰۰ باشد، نرمال است اما اگر بیش از ۱۰۰ و کمتر از ۶۰ باشد، نشان دهنده آریتمی است. البته باید در نظر داشت که در ورزشکاران حرفه ای ممکن است ضربان نبض در حالت استراحت کمتر از ۶۰ باشد که وضعیتی طبیعی است و جای نگرانی وجود ندارد.

علت آریتمی قلب

عوامل مختلفی در ایجاد آریتمی قلب نقش دارد؛ از علت مادرزادی گرفته تا بیماری های قلبی. در آریتمی مادرزادی فرد ممکن است دارای یک عصب اضافه در قلبش باشد یا آن که جدار قلب وی ضخیم یا نازک باشد که باعثآریتمی قلب می شود.

از طرفی آریتمی می تواند ناشی از بیماری های قلبی باشد؛ مانند آن که فردی در اثر مسدود شدن رگ های قلب، سکته کند و قلب وی دچار آریتمی شود. آریتمی همچنین ممکن است در اثر نبود درچه قلب به وجود آید؛ اما بسیاری از افرادی که دچار آریتمی می شوند، ساختمان قلب شان کاملا سالم است و مهم آن است افرادی که دچار آریتمی قلب می شوند حتما باید به پزشک مراجعه کنند تا در صورت نیاز توسط فوق تخصصان الکتروفیزیولوژی درمان شوند.

درمان آریتمی قلب

درمان آریتمی قلب بر اساس نوع آن است و اگر آریتمی به صورت نامرتبی یا تندی باشد معمولا با تجویز یک سری از داروهای تنظیم کننده ریتم قلب درمان می شود؛ اما در پاره ای از موارد برای درمان آریتمی نیاز به بستری شدن بیمار و درمان به شیوه الکتروفیزیولوژی و ابلیشن که در بین مردم به اصطلاح سوزاندن نامیده می شود، وجود دارد. در این روش از طریق رگ های بیمار سیم هایی در قلب وی کار گذاشته می شود و از طریق نقشه برداری، کانون بی نظمی در قلب یافت شده و با اشعه مخصوص رادیوفرکوئنسی کانون با انرژی گرمایی سوزانده می شود.

از طرفی آریتمی های کند قلب نیز با تعبیه باتری قابل کنترل است بدین گونه که بیمار با یک جراحی کوچک که نیاز به بی هوشی ندارد، از طریق رگ، سیم هایی داخل قلب کار گذاشته می شود که این سیم ها با کمک یک باتری که زیر استخوان ترقوه و زیر پوست تعبیه می شود، ضربان قلب را تنظیم کرده و آریتمی و نیز حالت سرگیجه فرد برطرف می شود.

آریتمی ها چگونه درمان می شوند ؟

پیش از درمان، پزشک می بایست بداند که یک آریتمی در قلب شما چگونه آغاز می شود؟ و آیااین آریتمی غیر طبیعی می باشد یا نه؟یک نوار قلبی یا الکتروکاردیوگرام (ثبت پیام های الکتریکی ایجاد شده توسط قلب بر روی کاغذ) اغلب جهت تشخیص آریتمی ها به کار می رود . سایر راههای بررسی محل شروع آریتمی استفاده از دستگاه ثبت قابل حمل ، تستهای استرس ورزشی و بررسی های الکتروفیزیولوژیک (تعیین نقشه الکتریکی قلب شما ) می باشند .

راه های درمان آریتمی عبارتند از :

•  تغییرشیوه زندگی.

•  داروهای ضد انعقاد جهت کاهش میزان خطر لخته شدن خون و سکته مغزی.

•  داروهای پیشگیری وکنترل آریتمی و درمان شرایط مربوط به آن مانند پرفشاری خون، بیماری کروناری قلبی و نارسایی قلبی.

•  یک ضربانساز که از یک باتری جهت کمک به تنظیم ضربان قلب شما استفاده می کند.

•  دفیبریلاسیون قلبی و دفیبریلاتورهای قلبی کاشتنی (ICD  ها ).

•  جراحی.

•  انهدام (تخریب )بافت قلبی.

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو

اوریون

بیماری اوریون یک بیماری مسری است که توسط ویروس روبلا ایجاد می شود. این بیماری معمولا با تب، سردرد، درد عضلانی، خستگی و از دست دادن اشتها شروع می شود. سپس، اکثر مردم غده های بزاق هایشان دچار تورم می شود. این چیزی است که باعث می شود گونه های پف کرده و فک متورم به نظر برسد. در این مقاله به بررسی جامع و کامل این بیماری می پردازیم.

عامل بیماری اوریون

بیماری اوریون یک بیماری ویروسی است که توسط یک پارامیکسو ویروس که یکی از اعضای خانواده روبلا ویروس است، ایجاد می شود. متوسط دوره نهفتگی بیماری (کمون) ۱۶ تا ۱۸ روز با دامنه ای بین ۱۲ تا ۲۵ روز است.

علائم و نشانه‌های بیماری اوریون

بیماری اوریون معمولاً با نشانه‌هایش که گونه‌های پف‌کرده شناخته‌شده و شکم متورم شده است که این بیماری سبب‌ساز آن است، شناخته می‌شود. این ناشی ازالتهاب غدد بزاق است. اوریون معمولاً شامل درد، حساسیت و تورم در یک یا هر دو غدد بزاق باروتید (قسمت چانه و فک) است. تورم در ابتدا در قسمت پایین گوش دیده می‌شود. پس‌ازآن، در پوست و بافت‌های نرم و صورت و گردن گسترش می‌یابد و به سمت پایین حرکت می‌کند. تورم معمولاً در ۱ تا ۳ روز افزایش می‌یابد و سپس در هفته بعد کاهش می‌یابد. بافت تورم زاویه گوش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. همان‌طور که تورم بدتر می‌شود، زاویه‌ی فک پایین زیر گوش دیگر قابل‌مشاهده نیست. یک تورم باروتید ممکن است قبل از دیگری به وجود آید و در ۲۵٪ از بیماران تنها یک‌طرف متورم می‌شود. سایر غدد بزاقی (زیر جمجمه و زیر زبان) زیر کف دهان نیز ممکن است در بروز این بیماری متورم شوند، اما این موارد کمتر (۱۰٪) است. علائم غیراختصاصی ممکن است چند روز بعد از تورم باروتید، ازجمله تب پایین که ممکن است ۳ تا ۴ روز طول بکشد، میا لژی، بی‌اشتهایی، ناخوشی و سردرد. تب ۳ تا ۴ روز ممکن است ادامه یابد. عارضه Parotitis حداقل ۲ روز طول می‌کشد، اما ممکن است بیش از ۱۰ روز طول بکشد. بااین‌حال، عفونت ناشی از ویروس روبلا ممکن است تنها علائم غیراختصاصی یا ابتدا تنفسی داشته باشد یا ممکن است در کل بدون علامت باشد. عفونت اوریون اغلب با تورم غدد لنفاوی گردن اشتباه گرفته می‌شود. تورم گره لنفاوی می‌تواند به‌وسیله مرزهای مشخصی از گره‌های لنفاوی، موقعیت آن‌ها در پشت زاویه استخوان فک و یا زاویه‌ی فک که از ویژگی‌های اوریون است، متفاوت باشد. افرادی که مبتلابه اوریون هستند، اغلب بیشتر چند روز قبل و بعد از ابتلا به Parotitis   توانایی انتقال عفونت را دارند.

شایع‌ترین نشانه‌های  ابتلای به بیماری اوریون عبارت‌اند از:

•  تب

•  سردرد

•  دردهای عضلانی

•  خستگی

•  از دست دادن اشتها

•  تورم یک یا دوطرفه غدد بزاقی بناگوشی زیر گوش یک یا دو طرف (parotitis)

علائم معمولاً به مدت ۱۶-۱۸ روز پس از عفونت ظاهر می‌شوند، اما این دوره کمون می‌تواند بین ۱۲ تا ۲۵ روز پس از عفونت باشد. برخی از افرادی که به اوریون مبتلا می‌شوند علائم بسیار خفیف یا بدون علائم دارند و اغلب آن‌ها نمی‌دانند که این بیماری رادارند. اکثر افراد مبتلابه این بیماری به‌طور کامل در چند هفته بهبود می‌یابند.

راه‌های انتقال بیماری اوریون

•  بیماری اوریون، یک بیماری مسری است که توسط یک ویروس ایجادمی شود و از طریق بزاق یا مخاط از دهان، بینی یا گلو گسترش می‌یابد. یک فرد آلوده می‌تواند ویروس را از این طریق انتشار دهد

•  سرفه، عطسه یا صحبت کردن

•  به اشتراک‌گذاری اقلام شخصی، مانند فنجان و یا غذا خوردن با دیگران و…

•  لمس اشیاء یا سطوح غیر ایمن با دست‌های نشسته که سپس توسط دیگران لمس می‌شوند.

•  این بیماری قبل از اینکه غدد بزاقی شروع به رشد کنند و تا پنج روز پس از شروع تورم، شروع شود، به طرز فراوان ای گسترش می‌یابد.

عوارض ناشی از ابتلای به  اوریون

این بیماری می‌تواند گاهی باعث ایجاد عوارض، به‌ویژه در بزرگ‌سالان شود

عوارض ناشی از این بیماری عبارت‌اند از:

•  التهاب بیضه‌ها (ارچیت) در مردان که به بلوغ رسیده‌اند؛ به‌ندرت این امر منجر به مشکلات باروری می‌شود

•  التهاب مغز (آنسفالیت)

•  التهاب بافتی که مغز و نخاع را تحت تأثیر می‌دهد (مننژیت ).

•  التهاب تخمدان‌ها (oophoritis) و یا بافت پستان (ماستیت).

واکسیناسیون جهت پیشگیری از بیماری اوریون

واکسن MMR می‌تواند مانع از بروز این بیماری شود. این واکسن افراد دریافت‌کننده این واکسن را در برابر سه بیماری محافظت می‌شود: سرخک، اوریون و سرخجه. CDC توصیه می‌کند که کودکان واکسن MMR را دریافت کنند، شروع اولین دوز در ۱۲ ماهگی و دوز دوم در ۱۸ ماهگی است. نوجوانان و بزرگ‌سالان نیز باید در مورد واکسیناسیون MMR خود به‌روز باشند و در صورت عدم دریافت آن را دریافت کنند. واکسن MMR بسیار ایمن و مؤثر است. واکسن MMR زمانی که یک فرد دو دز از این واکسن را دریافت می‌کند، دارای حدود ۸۸٪ (محدوده: ۶۶-۹۵٪) اثربخشی است و یک دوز دارای حدود ۷۸٪ (محدوده: ۴۹٪ -۹۲٪) اثربخشی است. کودکان همچنین ممکن است واکسن MMR را دریافت کنند که از سرخک، اوریون، سرخجه و واریسلا زوستر (آبله‌مرغان) محافظت می‌کند. این واکسن تنها برای استفاده در کودکان ۱۲ ماهه تا ۱۲ ساله مجاز است. پیش از برنامه واکسیناسیون ایالات‌متحده در سال ۱۹۶۷، اوریون یک بیماری جهانی از دوران کودکی بود. از زمان پیش از واکسیناسیون، موارد ثبت‌شده در ایالات‌متحده بیش از ۹۹ درصد کاهش داشته است. بیماران سرپایی هنوز هم در جوامع بسیار واکسینه شده در ایالات‌متحده، به‌ویژه در مکان‌هایی که کودکان و یا بقیه افراد دارای ارتباط نزدیکی هستند مانند مدارس، کالج‌ها و اردوگاه‌ها رخ می‌دهد. بااین‌حال، پوشش بالای واکسیناسیون به محدود کردن اندازه، مدت‌زمان و کاهش گسترش شیوع این بیماری کمک می‌کند.

درمان بیماری چگونه است؟

اوریون نوعی بیماری ویروسی است، به‌همین‌دلیل نمی‌توان برای درمان آن از آنتی بیوتیک ها بهره برد. در‌حال‌حاضر هم هیچ درمان ضدویروسی برای رفع آن وجود ندارد. بهبودی با طی‌شدن دوره‌ی درمان و مقاوم‌شدن سیستم ایمنی بدن حاصل می‌شود و روند بهبود تقریبا شبیه روند بهبود سرماخوردگی است. در بیشتر موارد، افراد بعد از ۲ هفته بهبود پیدا می‌کنند. ازجمله اقداماتی که منجر به کاهش درد می‌شود:

    مصرف مقدار زیادی مایعات به‌ویژه آب. باید از مصرف آب‌میوه پرهیز بشود، زیرا باعث افزایش بزاق می‌گردد و ممکن است افزایش بزاق باعث ایجاد درد بشود؛

    روی ناحیه‌ی دردناک، چیز سردی قرار بدهید تا از میزان درد آن بکاهد؛

    از غذاهای مایع و بدون نیاز به جویدن زیاد استفاده کنید، زیرا جویدن در این حالت با درد همراه است؛

    استراحت و خواب کافی داشته باشید؛

    آب‌نمکِ گرم غرغره کنید؛

    از مُسکن‌ها کمک بگیرید. بسیاری از مسکن‌ها مانند ایبوپروفن یا استامینوفن را می‌توان بدون نسخه از داروخانه‌ها خرید

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو

آمبولی ریوی

آمبولی ریه چیست ؟

آمبولی ریوی عبارت است از انسداد شریان ریه توسط جسمی خارجی که در خون وجود دارد . در اثر این عارضه اکسیژن کافی به شش ها نمی رسد .آمبولی ریه انسداد ناگهانی در عروق ریه است علت آن معمولا یک لخته خون در پا به نام ترومبوز ورید عمقی است که این لخته می شکند و از طریق جریان خون به ریه ها سفر می کند . لخته خون نخست در یکی از سیاهرگ های عمقی اندام تحتانی یا لگن شکل می گیرد. آمبولی چربی بیشتر از ناحیه یک شکستگی استخوانی پایه ریزی می شود.آمبولی ریه یک بیماری جدی است که می تواند سبب آسیب دائمی به ریه ی آسیب دیده، سطوح پایین اکسیژن در خون و آسیب به ارگان های دیگر بدن در اثر نرسیدن اکسیژن کافی به آن شود. این پدیده سبب بسته شدن سرخرگ شده و بنابراین توانایی تنفسی کاهش می باید و گاهی بافت ریه از میان می رود. آمبولی ریه در همه سن ها می شود رخ دهد ولی در بزرگسالان رایج تر است.د ر اغلب موارد، لخته های خون کوچک هستند و مرگبار نیستند اما آنها می توانند به ریه ها آسیب برسانند.آمبولی ریوی، عروقی که جریان خون را فراهم می کند مسدود می کند و مانع از تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن شده و سبب کاهش جریان خون به بافت ریه می شود و به طور بالقوه باعث مرگ بافت ریه ( انفارکتوس ) می شود.

آمبولی ریه چه نوع بیماری است؟

انواع آمبولی ریه:

 انواع خاصی از آمبولی ریوی وجود دارد که به علت لخته شدن خون نیست و به علت سایر مواد بدن است که عبارتند از:

آمبولی چربی از یک استخوان ران شکسته، آمبولی مایع آمنیوتیک در دوران بارداری و در برخی موارد، بافت تومور سرطان باعث آمبولی می شود و علائم و نشانه همانند یک لخته خون است.

علت بیماری آمبولی ریه

بی حرکتی طولانی مدت یا تغییر در جریان طبیعی خون ( استاز (

افزایش پتانسیل لخته شدن خون ( پر انعقادی (

آسیب به دیواره رگ ها.

برخی از بیماری ها مانند سرطان، نارسایی قلبی، سکته مغزی یا یک عفونت شدید.

ترومبوز وریدی عمقی از قبل.

تروما به ساق پا با یا بدون جراحی.

سفر طولانی ( نشستن در ماشین، هواپیما، قطار و( …

بستری شدن در بیمارستان و یا استراحت طولانی در بستر .

داروها: قرصهای ضد بارداری، استروژن.

سیگار کشیدن.

سیگار کشیدن یکی از علل بروز آمبولی ریه

زمینه ژنتیکی اغلب شامل، کمبود فاکتور V لیدن، جهش  MHFTHR، کاهش پروتئین C یا پروتئین S و یا کمبود آنتی ترومبین III

پلی سیتمی ( افزایش تعداد سلول های قرمز خون، در مقابل کم خونی ).

بارداری، از جمله 6- 8 هفته بعد از زایمان.

اعمال جراحی اخیر بر روی پا، باسن، شکم و یا مغز.

سن بالای 60 سال

هرگونه آسیب یا بیماری نیازمند استراحت طولانی در بستر

نشستن در یک حالت ثابت به مدت طولانی برای نمونه در مسافرت با هواپیما

نارسایی احتقانی قلب

اختلالات ریتم قلب

چاقی

مصرف قرص های ضد بارداری به ویژه در خانم های سیگاری

فشار خون بالا

سرطان که شایعترین آن سرطان پانکراس است

وجود کاتتر های ورید مرکزی

 پرخونی پلی سیتمی

کم خونی همولیتیک

شکستگی استخوان

مهمترین علائم آمبولی ریه

آمبولی ریوی ممکن است با شروع ناگهانی درد قفسه سینه و تنگی نفس رخ دهد. درد، کلاسیک، تیز و با یک تنفس عمیق بدتر می شود اغلب درد ذات الجنب یا پلورزی نامیده می شود. ممکن است سرفه های با خلط خونی نیز وجود داشته باشد.

بیمار ممکن است علایم حیاتی پایدار ( فشار خون، ضربان قلب، تعداد تنفس و اشباع اکسیژن ) داشته اما اغلب ضربان قلب بالا است. اگر لخته خون به اندازه کافی بزرگ باشد می تواند خون سمت راست قلب را بلوک کرده و در نتیجه از ورود خون به ریه ها جلوگیری می کند پس از آن هیچ خونی به سمت چپ قلب وارد نمی شود که به بقیه بدن پمپ شود.

تندی تنفس و کوتاه شدن نفس ها و احساس تنگی نفس

شنیدن صدای رال ( کراکل ) ریوی

شنیدن صدای دوم قلب

تندی ضربان قلب ( بیشتر از 100 تپش در دقیقه )

تب اندک ولی بیش از °37.8

تعریق شدید ( دیافورز )

عرق کردن زیاد و شدید دلیلی برای نگرانی وجود بیماری آمبولی ریه است

شنیدن صدای گالوپ s3 یا s4 ( صدای سوم و چهارم قلب )

سنکوپ (غش کردن یا حالت غش پیدا کردن)

همراه بودن علایم و نشانه های بالینی ترومبوفلبیت

تورم و درد اندام زیرین ( اگر باشد معمولن قبل از سایر علایم نیز دیده می شود )

شنیدن صدای سوفل قلبی

سیانوز ( آبی یا کبود شدن انتهای انگشتان ، لب ها یا صورت و مخاط ها به علت کمبود اکسیژن خون )

درد قفسه سینه

سرفه (گاهی همراه با خلط خونی)

چگونه آمبولی ریوی تشخیص داده می شود؟

همیشه نیاز به داشتن سطح بالایی از سوء ظن است که که آمبولی ریوی ممکن است علت درد قفسه سینه یا تنگی نفس باشد. اگر یک سابقه درد قفسه سینه همراه با عوامل خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی دارد. سرفه و خلط خونی ممکن است علامت آمبولی ریوی باشد.

معاینه فیزیکی در ابتدا بر روی قلب و ریه ها تمرکز خواهد کرد درد قفسه سینه و تنگی نفس نیز ممکن است شکایاتی از تظاهر حمله قلبی، پنومونی، پنوموتوراکس و یا یک آنوریسم آئورت باشد.

 در آمبولی ریوی، معاینه قفسه سینه اغلب طبیعی است ولی اگر برخی از علائم التهاب در سطح ریه ( پرده جنب ) باشد مالش، ممکن است شنیده می شود التهاب پرده جنب ممکن است سبب اصطکاک شود که می تواند با گوشی طبی شنیده می شود. در معاینه فیزیکی ممکن است به دنبال نشانه هایی از DVT مانند ( گرمی، قرمزی، حساسیت به لمس و تورم ) در اندام باشیم.

تست های عمومی ممکن است شامل:

شمارش کامل خون  CBC

الکترولیت ها،

نیتروژن اوره خون  BUN

آزمایش کراتینین خون ( برای ارزیابی عملکرد کلیه )،

اشعه X قفسه سینه،

نوار ( EKG یا ECG ).

اشعه X قفسه سینه اغلب در آمبولی ریه نرمال است EKG ممکن است معمولا طبیعی باشد ولی ممکن است یک ضربان قلب سریع، تاکی کاردی سینوسی ( ضربان قلب > 100 ضربه در دقیقه ) را نشان دهد. در صورتی که انسداد قابل توجهی در یک شریان ریوی باشد مانند یک سد عمل می کند و برای سمت راست قلب هل دادن خون برای گذشتن از مانع لخته سخت تر می شود و EKG می تواند فشار قلب راست نشان دهد.

اسکن تهویه و خونرسانی

اسکن تهویه و خونرسانی (اسکن VQ) استفاده از مواد شیمیایی برای شناسایی هوای استنشاقی وارد ریه ها و تطبیق آن با جریان خون در شریان ها می باشد. اگر عدم تطابق رخ دهد به این معنی است که ورود هوا به بافت ریه خوب است اما بدون جریان خون، ممکن است نشان دهنده آمبولی ریوی باشد. این آزمون توسط یک رادیولوژیست انجام می شود.

 آنژیوگرام ریوی

در گذشته، استاندارد طلایی برای تشخیص آمبولی ریوی آنژیوگرام ریوی بود که در آن یک کاتتر معمولا از ورید پا به داخل شریان ریوی وارد شده ماده رنگی تزریق شده و یک لخته و یا لخته شدن را می توان در مطالعات تصویربرداری تشخیص داد. این یک آزمون تهاجمی است و به ندرت انجام می شود.خوشبختانه راه های کمتر تهاجمی برای تشخیص وجود دارد. و این تصمیم بستگی به بیمار و وضعیت فردی دارد.

سونوگرافی داپلر وریدی

سونوگرافی از پاها، همچنین به عنوان مطالعات داپلر وریدی شناخته شده است، ممکن است مورد استفاده برای لخته شدن خون در پاها از یک بیمار مشکوک به آمبولی ریوی انجام شود اگر ترومبوز ورید عمقی وجود دارد می توان نتیجه گرفت که درد قفسه سینه و تنگی نفس ممکن است ناشی از آمبولی ریه باشد درمان ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی است به طور کلی یکسان است.

سی تی اسکن برای تشخیص آمبولی ریع

در صورتی که سوء ظن بیشتر باشد، توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن با آنژیوگرافی از قفسه سینه می تواند انجام شود کنتراست در وریدی در بازو تزریق می شود که در CT گرفته شده سرخرگ ریوی را می توان مشاهده کرد برخی از محدودیت ها برای این آزمون وجود دارد به خصوص اگر آمبولی ریه شامل سرخرگ های کوچک تر در ریه باشد مشکلات با این حال مشابه با آنژیوگرافی ریوی مهاجم تر دیده می شود.

اکوکاردیوگرافی EKG

اکوکاردیوگرافی و سونوگرافی قلب می تواند مفید باشد زیرا نشان می دهد که فشار در سمت راست قلب وجود دارد.

درمان آمبولی ریه

 بررسی های تشخیصی می شود دربرگیرنده رادیوگرافی قفسه سینه، اسکن ریه، آنژیوگرافی ریه، نوار قلب، سمع قلب و ریه، و آزمایش های خون جهت اندازه گیری عوامل انعقادی و زمان پروترومبین باشد. هدف درمانی عبارتست از:نگهداری عملکرد قلب و ریه در اندازه پذیرفتنی (تا برطرف شدن لخته) و جلوگیری از عود آمبولی جراحی می شود برای بستن رگ بزرگ منتهی به قلب و ریه (رگ اجوف) یا نهادن یک صافی در داخل آن برای جلوگیری از گذر لخته ها به سمت قلب لازم باشد (به ندرت) بکارگیری جوراب کشی یا پیچیدن ساق پا با باند کشی از نشستن به حالتی که ساق ها یا مچ پاها را روی یکدیگر بیندازید خودداری کنید. در هنگام نشستن طولانی مدت گونه ای بنشینید که پاها بالاتر از ران ها قرار گیرند. در هنگام خوابیدن پاها را بالاتر از سطح بستر قرار دهید.

 اولین گام در درمان بیماران دارای آمبولی ریه ضد انعقاد است وارفارین ( کومادین) داروی انتخابی ضد انعقاد است. بلافاصله پس از تشخیص آمبولی ریه این دارو توسط دهان مصرف می شود اما ممکن است هفته ها طول بکشد تا خون به صورت مناسب، رقیق شود داروهای ضد انعقادی و به عنوان یک راه حل فوری تا کومادین موثر شود هپارین با وزن مولکولی کم ( انوگزاپارین (LOVENOX ) و یا pentasaccharide ( فونداپاریناکس، Arixtra ) موجود است که در همان زمان اثر می کند. برای آن دسته از بیماران که منع استفاده از انوگزاپارین (LOVENOX) دارند به عنوان مثال، نارسایی کلیه اجازه نمی دهد که دارو متابولیزه شود هپارین داخل وریدی می تواند به عنوان گام اول استفاده شود. و این نیاز به بستری کردن در بیمارستان و مانیتورینگ دقیق بیمار با آزمایش خون دارد.

داروهای ضد انعقاد به سوی حل کردن لخته و جلوگیری از ایجاد دوباره آن. سطح داروهای ضد انعقاد باید به گونه مرتب اندازه گیری شود تا اطمینان حاصل شود سطح آن ها در اندازه دلخواه و بی خطر است. تجویز اکسیژن، در صورت نیاز آنتی بیوتیک ها، در موارد آمبولی عفونی

تا هنگام برطرف شدن علایم التهابی برآمده از لخته شدن خون در بستر استراحت نمایید. در استراحت در بستر اندام های زیرین را به گونه مکرر حرکت دهید تا به جریان یافتن خون در آن ها کمک شود.

درمان آمبولی ریه با ترومبولیتیک

آمبولی ریه می تواند کشنده باشد به خصوص اگرهمراه با مقدار زیادی از لخته باشد هنگامی که بیمار بیهوش است و دارای فشار خون کم یا هیچ و یا تنفس ندارد داروی متلاشی کننده لخته مانند TPA ( فعال کننده پلاسمینوژن بافت ) ممکن است در نظر گرفته شود همچنین اغلب هنگامی که علائم فشار قلب راست وجود دارد در نظر گرفته می شود.

راههای پیشگیری از آمبولی ریه

از استراحت طولانی مدت در بستر در بیماری خودداری کنید. در دوره نقاهت از جوراب کشی بهره گیری کنید (چه در هنگام استراحت در بستر و چه در هنگام برخاستن از بستر)

پس از جراحی هر چه زودتر حرکت اندام های زیرین و راه رفتن را آغاز کنید.

خودداری از کاربرد دخانیات، به ویژه در خانم های 35 سال به بالا که قرص ضد بارداری مصرف می کنند.

دوری از جراحی های غیر ضروری. در این موارد از روش های دیگری به جز جراحی بهره گیری کنید.

در سفر هر 1-2 ساعت زمانی ایستاده و راه بروید.

مصرف یک قرص آسپرین در روز می شود نقش پیشگیری کننده در این زمینه داشته باشد؛ در این باره با پزشک خود مشورت کنید.

 خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی را به حداقل برسانید آمبولی نمی تواند بدون DVT اولیه رخ دهد.

در بیمارستان، کارکنان برای به حداقل رساندن پتانسیل تشکیل لخته در بیماران بی حرکت سخت کار می کند جوراب های فشرده سازی به طور معمول استفاده می شود بیمارانی که جراحی شده اند از تخت خارج شده و راه بروند و از هپارین با دوز کم یا انوگزاپارین برای پیشگیری از DVT استفاده می شود.

برای کسانی که سفر می کنند توصیه می شود که هر دو ساعت در طول سفر طولانی راه بروند.

جوراب های فشرده سازی ممکن است در جلوگیری از تشکیل آینده ترومبوز ورید عمقی در بیماران با سابقه قبلی از لخته موثر باشد.

درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟:

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم آمبولی ریه باشید. این حالت یک اورژانس است !

بروز موارد زیر در طی درمان :

درد قفسه سینه

سرفه همراه خلط خونی

کوتاهی نفس

تشدید تورم و درد ساق پا

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو

آرنج گلف بازان

آرنج گلف بازان چیست؟

آرنج گلف بازان Golfer’s elbow چیست؟ این بیماری که اپی کندیلیت داخلی هم نامیده می شود، در قسمت داخلی مفصل آرنج دردی را ایجاد می کند که بیشتر در بازیکنان گلف دیده می شود. اپی کندیلیت یا آرنج گلف بازان در افرادی هم که کار روتینی با دست انجام می دهند دیده می شود مثل استفاده زیاد از تبر و اره و یا پرتاپ اشیا.

آناتومی آرنج گلف بازان

–  در سطح داخلی آرنج یک برجستگی استخوانی وجود دارد که درست زیر پوست قابل لمس است. به این برجستگی، اپی کندیل داخلی Medial epicondyle میگویند. عضلات خم کننده مچ دست Wrist flexors که در سمت قدامی یا جلویی ساعد قرار گرفته اند به توسط یک تاندون مشترک به این برجستگی استخوانی میچسبند.

علایم آرنج گلف بازان

–  درد در برجستگی استخوانی ناحیه داخلی آرنج که حتی می تواند به سمت شانه یا دست تیر بکشد و بعضا با خواب رفتگی بی حسی و گزگز دست همراه است. درد بیمار شاید با حرکات مچ یا دست بروز کند (مثل دست دادن با کسی، گرفتن دست گیره در یا چمدان).

علت بیماری آرنج گلف بازان

–  مهمترین علت بیماری آرنج گلف بازان استفاده بیش از حد از عضلات خم کننده مچ دست و کشش بیش از حد به تاندون آن است. انجام بعضی حرکات ورزشی یا حرکاتی که در حین کار خاصی انجام میشوند، موجب کشیده شدن بیش از حد تاندون میشود. فعالیت هایی مانند بیل زدن، چکش زدن و باغبانی میتوانند بیماری آرنج گلف بازان را ایجاد کنند. گاهی اوقات بیماری آرنج گلف بازان در ورزش شنا دیده میشود.

–  در بعضی افراد در تاندون مشترک عضلات خم کننده یا فلکسور مچ دست و در محلی که به برجستگی اپی کندیل داخلی آرنج میچسبند بر اثر کشش های زیاد آسیب و بدنبال آن التهاب ایجاد میشود. این التهاب بر اثر فعالیت دسته ای از سلول های ایمنی بدن ( که به آنها سلول های التهابی میگویند) بوجود میاید. این سلول ها به محل آسیب تاندون میروند تا آنرا ترمیم کنند.

–  هر جایی که در بدن التهاب ایجاد شود به نام محل التهاب پسوند -ایت itis اضافه می شود. به همین علت است که به این بیماری اپی کندیلیت داخلی هم میگویند. منظور از اپی کندیلیت التهاب اپی کندیل است.

–  با این حال در بیماری آرنج گلف بازان در اکثر اوقات التهابی وجود ندارد و مشکل اصلی اختلال در پروتئین کلاژن سازنده تاندون است. به این وضعیت تاندینوز Tendinosis میگویند. در این وضعیت در داخل تاندون ها سلول های فیبروبلاست ایجاد شده و رشته های کلاژن امتداد هماهنگ خود را از دست داده و تکه تکه میشوند. بتدریج بجای رشته های قوی کلاژن، بافت دیگری جایگزین شده که قدرت آن را ندارد ولی تاندون را کلفت تر میکند.

چه بخش‌هایی از آرنج در بیماری” آرنج گلف بازان” تحت تأثیر قرار می‌گیرد؟

–  عضلات فلکسور (خم کننده) مچ دست؛ ماهیچه‌های ساعد هستند که دست را به‌طرف جلو خم می‌کنند.  فلکسورهای مچ دست در سمت کف دست واقع شده‌اند. اغلب فلکسورهای مچ دست؛ توسط یک تاندون اصلی به بخش اپی کندیل داخلی (بخش داخلی سر مفصل) آرنج متصل می‌شوند. به این تاندون ” تاندون مشترک فلکسور (خم کننده)” می‌گویند.

تشخیص آرنج گلف بازان

–  تشخیص این بیماری بر اساس شرح حال و معاینه است. در موارد مقاوم به درمان یا شک به تشخیص های احتمالی دیگر، استفاده از روشهای تشخیصی مثل عکس ساده، MRI، آرتروگرافی و نوار عصب و عضله درخواست می شود.

     

مقایسه دو بیماری آرنج گلف باز و آرنج تنیس باز

هر دوی این بیماری ها در اثر التهاب تاندون های آرنج دست رخ می دهند.

 تفاوت این دو بیماری عبارت است از:

در آرنج تنیس باز، تاندون خارجی آرنج، آسیب می بیند. در حالی که در آرنج گلف باز، تاندون داخلی آرنج، تخریب می شود.

درمان آرنج گلف بازان

درمان بیماری، غیرجراحی است و شامل درمان های طب فیزیکی است.

درمان اصلی بیماری شامل:

•           تجویز ارتز (آرنج بند و مچ بند آتل دار)

•           ماساژ یخ

•           تزریق استروئید موضعی

•           تعدیل فعالیت ها و اجتناب از حرکات دردزا

•           استراحت

•           برنامه تمرینی درجه‌بندی شده

•           آزادسازی میوفاسیال

•           ماساژ مالشی اطراف مفاصل

•           دستکاری مفصل

•           متحرک‌سازی (در فاز نیمه حاد)

می باشد. درمانهای دیگر شامل:

•           دارو درمانی

•           ورزش درمانی

•           طب سوزنی تخصصی

•           شوک ویو

•           فیزیوتراپی

می باشند. در موارد مزمن پرولوتراپی، تزریق پی آر پی (PRP) و دیسپورت (بوتاکس) می توانند مفید باشند. فقط در موارد مقاوم به درمان، جراحی توصیه می شود.

 درمان آرنج گلف بازان با عمل جراحی

–  در برخی مواقع، روش های درمان بدون جراحی نمی توانند درد را کاهش داده و یا عملکرد آرنج را به حالت اولیه باز گردانند. در این موارد ممکن است جراحی ضروری باشد.

دبریدمان (جدا کردن بافت آسیب دیده) تاندون

–  در مواردی که مشکل در اثر تاندونیت به وجود آمده است، جراح ممکن است تصمیم بگیرد که بافت آسیب دیده را از تاندون جدا کند. در این موارد، جراح به وسیله ی برداشتن بافت آسیب دیده، تاندون را پاکسازی می کند.

آزاد کردن تاندون

–  یک جراحی رایج که برای آرنج گلف بازان یا گلف البو استفاده می شود، “آزاد کردن اپی کندیل داخلی” نام دارد. این جراحی فشار وارد شده به تاندون فلکسور را بر می دارد. جراح کار خود را با ایجاد یک برش در طول ساعد و بر روی اپی کندیل داخلی، شروع می کند. بافت نرم دست به راحتی کنار زده شده و بنابراین جراح می تواند محل اتصال تاندون فلکسور به اپی کندیل داخلی را ببیند. سپس محل اتصال تاندون فلکسور به اپی کندیل داخلی، قطع می شود. جراح تاندون را جدا کرده و هر گونه بافت زخم اضافی را بر می دارد. سپس هر گونه خار استخوانی یافت شده بر روی اپی کندیل داخلی، برداشته می شود. (خار های استخوانی، زایده های نوک تیزی اند که بر روی سطح استخوان ها به وجود می آیند.) برخی از جراحان انتهای باز تاندون را به بافت فاسیای کناری بخیه می زنند. (فاسیا، بافتی است که در سر تا سر بدن، عضلات و اندام ها را می پوشاند.)

پزشک، عصب اولنار شما را نیز بررسی خواهد کرد تا مطمئن شود که این عصب تحت فشار قرار نگرفته  است. در صورت خوب بودن شرایط این عصب، پوست را بخیه می زنند.

این جراحی معمولا به شکل سر پایی انجام می شود که یعنی نیازی به بستری شدن شبانه ی بیمار در بیمارستان، نخواهد بود. این عمل را می توان به کمک بیهوشی عمومی و یا دارو های بی حسی موضعی انجام داد. بیهوشی عمومی شما را به خواب خواهد برد در حالی که دارو های بی حسی موضعی تنها رشته های عصبی که به محل جراحی می رسند را، برای مدت چند ساعت از کار می اندازد. برای انجام جراحی در روی آرنج، به احتمال زیاد از یک قسمت در زیر بغل به منظور بی حس کردن دست استفاده می شود.

توانبخشی بعد از جراحی آرنج گلف بازان

بلافاصله بعد از جراحی

آرنج شما در یک آتل موقت قرار داده می‌شود و به کمک این آتل، آرنج شما در حالت خمیده با زاویه ۹۰ درجه فیکس می‌شود.

سرما درمانی و الکتروتراپی (تحریک الکتریکی)

ممکن است طی اولین جلسه فیزیوتراپی بعد از جراحی از این دو روش برای کنترل درد و تورم استفاده شود.

همچنین ممکن است فیزیوتراپ شما از ماساژ یا سایر تکنیک‌های درمان دستی برای برطرف کردن اسپاسم و گرفتگی عضلات استفاده کند.

به تدریج شما می‌توانید تمرینات کششی و تقویتی پویاتری را انجام دهید. البته باید مواظب باشید که این حرکات را با سرعت زیاد انجام ندهید و به میزان کافی این حرکات را انجام دهید و بیش از حد به خودتان فشار وارد نکنید. (این تمرینات تقریبا بعد از دو هفته پس از جراحی آغاز می‌شوند)

بعد از گذشت ۶ هفته شما می‌توانید تمرینات قدرتی سنگین‌تری را انجام دهید.

 با پیشرفت تدریجی شما، فیزیوتراپ شما تمرینات پیشرفته‌تری را برای ایجاد ثبات و تقویت عضلات ساعد، مچ، آرنج و شانه به شما می‌دهد. شما احتمالا به دو الی سه ماه فیزیوتراپی نیاز داید. در صورتی که در سطح بالا ورزش می‌کنید، بازگشت کامل به سطح قبلی فعالیت‌هایتان احتمالا بین ۴ تا ۶ هفته طول می‌کشد.

تمرینات کششی آرنج گلف بازان

تمریناتی برای کشش تاندون داخلی مفصل طراحی گشته است:

–  دستان خود را صاف بر روی یک میز قرار دهید.

–  دست خود را 180 درجه به سمت خارج بچرخانید به‌طوری‌که انگشتان دست به‌طرف بدن جهت‌گیری داشته باشند.اطمینان حاصل کنید که کل دست شما بر روی میز صاف باشد، از انگشتان دست گرفته تا پاشنه کف دست.

_ اکنون با فاصله گرفتن از میز و انداختن وزن به سمت عقب، شما احساس خواهید کرد کل عضلات ساعد و تاندون‌ها تحت کشش درآمده‌اند.

–  تا آنجا که راحت هستید کشش را ادامه دهید، این حالت را برای 30 ثانیه نگه‌دارید.

–  برای 5 بار در روز به مدت چند ماه این تمرین را ادامه دهید.

تمرینات مربوط به آرنج گلف بازان

یک فیزیوتراپیست می‌تواند تمرینات ویژه‌ای را برای کشش تدریجی و تقویت عضلات ساعد تجویز نماید:

–  آرنج را با کیسه آب گرم به مدت 10 دقیقه گرم نمایید.

–  یک میله دمبل (به وزن حدود 1.5 کیلوگرم) برداشته و مچ دست خود را به سمت بالا 10 بار خم‌کنید و به حالت اول بازگردانید. برای انجام این تمرین پشت ساعت را بر روی پای خود قرار دهید به‌نحوی‌که مچ دست بر روی زانو قرار داشته باشد.

–  دست خود را در حالت برعکس قرار داده به‌طوری‌که کف دست به سمت پایین باد، همان حرکت را 10 بار تکرار نمایید. در این تمرین جلوی ساعد بر روی پا قرارگرفته و مچ دست بر روی زانو.

–  بازوی خود را بر روی پا قرار داده، انتهای یک دمبل را بگیرید، به حالت افقی طی 180 درجه به سمت راست و به سمت چپ بچرخانید.

–  انگشتان خود را باز کرده و یک شکل دایره به آن بدهید (دست خود را به حالت یک چنگک درآورید)، یک باند کشی به دور انگشتان انداخته، سپس یعنی کنید انگشتان خود را باز کرده و از هم دور نمایید، شکل دایره‌ای انگشتان را حفظ نمایید.

–  در پایان به کمک کیسه یخ آرنج خود را خنک نمایید.

مفید بودن بازوبند طبی آرنج تنیس بازان برای بیماران مبتلا به آرنج گلف بازان

بازوبند مخصوص درمان آرنج تنیس بازان یا گلف البو  اثر چشمگیری برای درمان هر دو عارضه آرنج تنیس بازان و گلف بازان دارد. بازوبند در چنین مواردی نیروهای تنش‌زا را پخش و از ساختارهای آسیب‌دیده دور می‌کند.

بازوبند طبی آرنج تنیس بازان یا گلف البو نقش زیادی در درمان آرنج گلف بازان دارد. کارایی بازوبند به این صورت است که فشار وارد شده بر بازو در اطراف پخش کرده و از آسیب و وارد شدن فشار بر یکبخش از بازو جلوگیری می کند.

فعالیت هایی که موجب ایجاد آرنج گلف باز می شوند

-  بازی گلف: گرفتن و یا حرکت دادن نادرست چوب دستی گلف باعث تخریب ماهیچه ها و تاندون ها می شود.

-  ورزش های با راکت : راکت های بسیار کوچک و سنگین باعث ابتلا به این بیماری می شوند.

-  ورزش های پرتابی مانند بیسبال

-  وزنه برداری

-  نقاشی کردن

-  استفاده از چنگک و چکش

-  تکه تکه کردن چوب ها

-  تایپ کردن و حرکات تکراری مچ، دست و یا بازو

افراد در معرض خطر بیماری آرنج گلف‌باز

-  افرادی که از ابزارهایی از قبیل: پیچ گوشتی، چکش و چنگک استفاده می کنند.

-  نقاشان

-  ورزش های پر خطر عبارتند از تنیس، بولینگ و بیسبال

-  این بیماری بیشتر در مردان می باشد.

-  افراد در سنین 20 تا 49 سالگی تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند

دکتر پوست و مو

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی