یووئیت Uveitis

چشم شما شبیه یک توپ است که در آن بافتی سه لایه، حفره مرکزی را که حاوی مایع ژله ای می باشد، احاطه کرده است.

داخلی ترین لایه آن شبکیه است که نور را دریافت و تصویر اشیا را به مغز ارسال می کند. لایه میانی بین صلبیه (اسکلرا) و شبکیه قرار گرفته است و یووه آ یا مشیمیه نامیده می شود. لایه خارجی که اسکلرا نامیده می شود، دیواره محکم و سفید رنگ چشم می باشد. یووئیت همان التهاب یووه آ می باشد. یووئیت یک یا هر دو چشم را درگیر می کند و ممکن است سایر بخش های چشم از قبیل قرنیه، صلبیه، زجاجیه، شبکیه و عصب بینایی را نیز دچار مشکل کند. این بیماری عامل 10% از نابینایی ها است.

  

اهمیت یووه آ

یووه آ شامل بخش زیادی از عروق خونی (وریدها، شریان ها و مویرگ ها) است که مسئول خون رسانی داخل چشم هستند. به دلیل اینکه یووه آ بخش های مهمی از چشم مانند شبکیه را خون رسانی می کند، التهاب آن می تواند منجر به اختلال در بینایی شود.

علائم یووئیت

علائم یووئیت شامل موارد زیر می باشد:

حساسیت به نور

تاری دید

درد

نقاط شناور در میدان بینایی

قرمزی چشم

در یوئیت ممکن است بروز ناگهانی قرمزی چشم، همراه یا بدون همراهی با درد چشم مشاهده شود که منجر به تاری دید می شود.

اگر مبتلا به درد یا قرمزی چشم هستید، لازم است جهت معاینه و درمان به چشم پزشک مراجعه کنید.

علل یووئیت

علل متعددی برای یوئیت مطرح می شود که مهم ترین آن ها عبارتند از :

علل ویروسی : مانند زونا  و ویروس تب خال

علل قارچی : مانند هیستوپلاسموز

علل انگلی : مانند توکسوپلاسموز

بیماری هایی که سایر بخش های بدن را درگیر می کنند از قبیل بیماری های کلاژن – واسکولار (بیماری های روماتیسمی)

سابقه ضربه به چشم

در بیشتر موارد، علت این بیماری ناشناخته است.

تشخیص یووئیت

معاینه دقیق چشم، توسط چشم پزشک در تشخیص یووئیت نقش مهمی دارد. التهاب بخش های داخلی چشم می تواند تاثیر دائمی بر روی بینایی داشته باشد و حتی ممکن است در صورت عدم درمان، منجر به نابینایی شود.

چشم پزشک بخش های داخلی چشم را معاینه می کند و برای بررسی های تکمیلی ممکن است از آزمایش خون، تست های پوستی یا عکس رادیولوژی استفاده نماید. هنگامی که یووئیت با بیماری زمینه ای دیگری مرتبط باشد، حتی ممکن است جهت بررسی سایر اعضای بدن، با متخصصان سایر رشته های مشورت نماید.

انواع یووئیت

انواع مختلفی از یووئیت وجود دارند که تقسیم بندی آن بر مبنای محل درگیری چشم می باشد.

وقتی که التهاب یووه آ محدود به عنبیه در جلوی چشم باشد، ایریتیس نامیده می شود. التهاب عنبیه ممکن است شروع ناگهانی داشته باشد و یا در طی چندین ماه ایجاد شود و در مواردی که همراه با التهاب جسم مژگانی باشد، ایریدوسیکلیت نامیده می شود. التهاب بخش های خلفی چشم کوروئیدیت یا کوریورتینیت نامیده می شود که پیشرفت آن می تواند آهسته تر از سایر انواع باشد.

در مورادی نیز ممکن است قسمت های بینابینی درگیر شود که به آن یووئیت بینابینی می گویند.

در حالتی که سیر یووئیت آهسته باشد، ممکن است ظاهر چشم کاملاً طبیعی به نظر برسد و تنها با معاینه دقیق، التهاب داخل چشم مشخص می شود.

درمان یووئیت

یوئیت یک بیماری خطرناک است و احتمال دارد منجر به آسیب دائمی چشم شود. بنابراین درمان در اولین فرصت توصیه می شود.

درمان یوئیت بستگی به علت آن دارد و شامل داروهایی است که به شکل موضعی، تزریق داخل چشمی، خوراکی و یا تزریق وریدی تجویز می شوند.

قطره های چشمی کورتیکواستروئیدی و قطره های گشاد کننده مردمک، در کاهش میزان التهاب و درد نقش بسیار مهمی دارند. در موارد التهاب بسیار شدید، ممکن است استفاده از داروهای خوراکی یا تزریقی لازم باشد.

اگر یووئیت با عفونتی در سایر بخش های بدن همراه باشد، لازم است همراه با کورتیکواستروئیدها از آنتی بیوتیک مناسب (طبق نظر چشم پزشک) استفاده شود.

عوارض یووئیت

یووئیت ممکن است با عوارض زیر همراه باشد :

آب سیاه (گلوکوم)

آب مروارید (کاتاراکت)

ایجاد چسبندگی های داخل چشمی

ورم شبکیه و آسیب به سلول های بینایی

در این عوارض ممکن درمان دارویی، جراحی، تزریقات داخل چشمی و یا لیزر درمانی ضروری باشد.

اگر مبتلا به قرمزی چشم شده اید، در صورت عدم بهبود آن حتماً با یک چشم پزشک مشورت نمایید

.