بیماری بهجت

 

بیماری بهجت چیست؟

سندروم بهجت یا بیماری بهجتBD  یک وسکولیت سیستمیک ( به مفهوم وجود التهاب در رگهای خونی قسمت های مختلف بدن) است که علت آن معلوم نیست. مخاطها ( یعنی نسوج بوجود آورنده موکوز که در پوشش جهاز هاضمه ، دستگاه تناسلی و ادراری وجود دارند( ونیزپوست را درگیر میکند و علایم اصلی آن زخمهای راجعه در دهان و دستگاه تناسلی ، درگیریهای چشمی ، درگیری درپوست ، رگهای خونی و سیستم عصبی است. نام گذاری بهجت بعد ازشرح بیماری توسط پزشک ترک پروفسور دکتر هولوسی بهجت در 1937 انجام شده است.

 چه شیوعی دارد؟

بیماری بهجت در پاره ای از نقاط دنیا بیشتر دیده میشود. انتشار جغرافیائی آن مشابه با مسیر تاریخی "جاده ابریشم" میباشد. بیماری بیشتر در ممالک خاور دور ( مانند ژاپن، کره، چین) و خاور میانه (ایران) و پهنه مدیترانه ( ترکیه، تونس، مراکش) دیده میشود. میزان پروالاننس ( تعداد بیمار در یک جمعییت) آن در جوامع بزرگسالان 100-300 نفر در 100،000 درترکیه، 10،0000 1/در ژاپن و 100،000 /0.3 دراروپای شمالی است. بر اساس مطالعه 2007 ، پروالانس بهجت در سکنه ایران100،000/68 ( دومین بعد از ترکیه) گزارش شده است. بهجت از ممالک متحده امریکا و استرالیا در حد بسیار کمی گزارش شده است.

بیماری بهجت در کودکان حتی در جمعیتهائی که ریسک بالا تری برای ابتلا دارند، نادر است. موارد تشخیص داده شده قبل از 18 سالگی تقریبا %8-3 کل بیماران مبتلا به بهجت را نشان میدهد. روی هم رفته سن شروع بیماری 20 تا 35 سالگی است. انتشارآن بین زن و مرد یکسان است، ولی بیماری در مردان شد ت بیشتری دارد.

علل بیماری بهجت کدامند؟

علل این بیماری ناشناخته هستند. مطالعات اخیرروی عده زیادی از بیماران نقش احتمالی استعداد ژنتیکی را در ابتلا به بیماری بهجت مطرح میکند. هیچ عامل شروع کننده خاصی برای این بیماری شناخته نشده است. تحقیقات در زمینه شناخت عامل بیماری بهجت و راه درمان آن در مراکز متعد د ی پی گیری میشود.

آیا ارثی است؟

هیچ الگوی مشخصی برای توارث در بهجت وجود ندارد. اگرچه پاره ای آمادگیهای ژنتیکی ، بخصوص در موارد ی که بیماری شروع زودرسی داشته باشند قابل انتظار است. سندروم بهجت با استعداد ژنتیکی HLA-B5 بخصوص در مبتلایان درپهنه مدیترانه و خاور دور همراهی دارد. گزارشاتی مبنی برفامیلهائی که دچار این بیماری هستند وجود دارد.

چرا بچه من مبتلا به این بیماری شده ؟آیا میشود جلوی آنرا گرفت؟

بیماری بهجت قابل جلوگیری نیست و علت آن هم شناخته نشده است. هیچ اقدامی وجود ندارد که شما بتوانید کم و بیش جلوی ابتلای کودکتان را به بیماری بهجت بگیرید. شما مقصر آن نیستید.

آیا مسری است؟

خیر، مسری نیست.

علایم اصلی آن کدامند؟

زخم های دهانی: این ضایعات تقریبا همیشه وجود دارند. زخمهای دهانی در تقریبا دوسوم موارد علامت شروع کننده بیماری است. بیشتر کودکان زخمهای کوچک متعددی نشان میدهند که قابل افتراق از زخمهای راجعه دهانی متداول در کودکان نیست. زخمهای درشت نادرهستند و ممکن است درمان مشکلی هم داشته باشند.

زخم های تناسلی: درپسرها ، زخمها بیشترروی اسکروتوم، و به میزان کمتری در روی پنیس قرار میگیرد. در مردان بالغ تقریبا همیشه اسکار بجا میگذارد. در دخترها، معمولا قسمت خارجی دستگاه تناسلی را درگیر میکند. این زخمها مشابه زخمهای دهانی هستند. کودکان قبل از بلوغ کمتر دچارزخمهای تناسلی میشوند. پسرها ممکنست به ارکیت testicular inflammation  مبتلا گردند.

درگیری پوستی: اشکال مختلفی از ضایعات پوستی وجود دارد. ضایعات شبیه آکنه که صرفا بعد از بلوغ دیده میشوند. اریتما نودوزوم بصورت ضایعات ندولر قرمز رنگ که غالبادر روی ساق پا قرار میگیرند. این ضایعات معمولا در کودکان قبل از بلوغ در کودکان شایعترهستند.

تست عکس العمل پا ترژی: تست پاترژی برای نشان دادن پاسخ پوستی مبتلایان بیماری بهجت نسبت به ضربه با نوک سوزن است. این واکنش به عنوان یک تست تشخیصی برای مبتلایان به بهجت به کار برده میشود. بعد از اینکه پوست ساعد به وسیله سر سوزن ضد عفونی شده خراش داده شد، پاپولی (بصورت رش برجسته حلقوی قرمز رنگ) و یا پوستولی (رش برجسته گرد حاوی چرک ) در ظرف 24 تا 48 ساعت در محل تحریک با سوزن ظاهر میشود.

درگیری چشمی: این یکی از خطرناک ترین تظاهرات بیماری است. اگرچه پروالانس کلی آن تقریبا 50% است اما در پیش پسرها به 70% میرسد. در پیش دختر ها این در گیری کمتر است. بیماری در اکثر موارد هردوچشم را در گیر میکند. درگیری چشمی معمولا در ظرف سه ساله اول بیماری اتفاق میافتد. سیر بیماری چشمی بهجت مزمن است و احیانا با شعله وری های گاه به گاه توام میشود.که منجر به تخریب ساختمانی درچشم شده و تدریجا باعث کاهش بینائی میگردد. درمان بر اساس کنترل التهاب، جلوگیری از شعله ور شدن بیماری و احتراز یا به حد اقل رساندن کاهش بینائی است.

درگیری مفاصل: در بیماری بهجت مفاصل تقریبا در 50-30% موارد درگیری پیدا میکنند. این درگیری معمولا در مفاصل قوزکها، زانوها، مچ دستها و آرنجها اتفاق میافتد و قاعدتا کمتر از چهار مفصل درگیری پیدا میکنند. التهاب میتواند منجر به تورم مفصلی، درد، خشکی و محدودیت در مفاصل شود. خوشبختانه این علایم فقط چند هفته طول میکشند و بخودی خود بهبود پیدا میکنند. تخریب مفصلی در اثر این التهاب بسیار نادر است.

درگیری عصبی: ندرتا ، ممکن است کودکان مبتلا به بیماری بهجت دچار مشکلات عصبی گردند. تشنج، افزایش فشار داخل مغزی( فشار در جمجمه) همراه با سر دردو علایم مخچه ای(عدم تعادل و اختلال در راه رفتن) مشخصه آن هستند. شدیدترین فرم درگیری عصبی در در مردها دیده میشود. بعضی از بیماران ممکنست دچارمشکلات روانی شوند.

درگیری عروقی: درگیری عروقی درتقریبا 12-30% از کودکان مبتلا به بهجت دیده میشود و میتواند نشانه بدی یپیش آگهی باشد. درگیری عروقی میتواند در همه عروق شریانی و وریدی و با هر اندازه ای اتفاق بیفتد. به این ترتیب طبقه بندی بیماری در راستای "واسکولیت های با اندازه متغیر" قرار میگیرد. درگیری عروق ساق پا شایع است و ممکنست تورم و درد ایجاد کند.

درگیری دستگاه گوارش این مسئله بیشتر در کودکان خاور دور شایع است ودر بررسی روده زخم نشان داده میشود.

 آیا بیماری در همه کودکان به یک شکل بروز میکند؟

خیر، دربعضی از کودکان ممکنست بیماری به صورت خفیف و با اپیزودهای زخم دهانی با تناوب کم و گاهی هم ضایعات پوستی باشد. در حالی که عده ای دیگر دچار درگیریهای های چشمی و عصبی میشوند . اختلافاتی هم بین دخترها و پسرها وجود دارد. بیماری در پسرهابیشتر اوقات با درگیرشدن چشم و عرو ق وغالبا با شدت بیشتری نسبت به دخترها دیده میشود.در بیماری بهجت علاوه بر تفاوت در انتشار جغرافیائی ، تظاهرات کلینیکی بیماری هم در نقاط مختلف دنیا متفاوت است.

آیا بیماری در کودکان با بزرگسالان متفاوت است؟

بیماری بهجت در کودکان نادرتراز بزرگسالان است، اما موارد فامیلی در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده میشود. تظاهرات بیماری بعد از بلوغ بیشتر به تظاهرات در بزرگسالان شباهت پیدا میکند. بطور کلی ، علیرغم بعضی از موارداختلاف، بهجت در کودکان مشابه بهجت بزرگسالان است.

•           تشخیص و درمان

چگونه تشخیص داده میشود؟

تشخیص اولیه بالینی است. ممکن است یک تا پنج سال تا کامل شدن معیار های بین المللی که برای بیماری بهجت شرح داده شده است طول بکشد. با این معیارعلاوه بر لزوم وجود زخم دهانی به وجود دو علامت دیگر زخم تناسلی ، رش پوستی مشخص ، مثبت شدن تست پاترژی یا در گیری چشمی لازم است. بطور متوسط تشخیص بیماری معمولا تا حدود سه سال طول میکشد.

هیچ یافته آزمایشگاهی بخصوصی برای تشخیص بیماری بهجت و جود ندارد. تقریبا نیمی از کودکان مبتلا به بهجت حامل مارکر ژنتیکی HLA-B5 هستندو این در رابطه با موارد شدیدتر بیماری هستند.

چنانچه قبلا هم ذکر شد، یک پاترژی مثبت در 70-60% بیماران وجود دارد. هرچند فرکانس آن در پاره ای از گروهها بیشتر است. برای تشخیص سیستم های عروقی و عصبی ممکن است بررسیهای اختصاصی تصویر برداری عروقی و مغز لازم شود.

از آنجا که بیماری بهجت سیستم های مختلفی را در بدن درگیر میکند درمان آن نیاز به همکاری متخصصین چشم(افتالمولوژیست) و پوست (درماتولوژیست) و سیستم عصبی (نورولوژیست) خواهد داشت .

این آزمایشات چه ارزشی دارند؟

تست پوستی پاتری دارای اهمیت تشخیصی برای تشخیص بیماری بهجت است . این تست بعنوان یکی از معیارهای طبقه بندی بیماری بهجت توسط گروه بین المللی مطالعه بهجت بکار برده شده است. انجام آن با ا ایجاد سه خراشیدگی در قسمت داخلی ساعد توسط سوزن استریل است که درد کمی دارد. عکس العمل آن ایجاد برجستگی بعد از 24 تا 48 ساعت است. افزایش عکس العمل پوستی بدنبال خون گیری و یا درمحل عمل جراحی هم ممکنست پدیدارشود. بنا بر این بهتر است از انجام آزمایشات غیر ضروری در مورد این کودکان احتراز شود.

ابعضی از آزمایشات به منظور افتراق با تشخیص های دیگرانجام میشود، امادر مورد بیماری بهجت هیچ آزمایش اختصاصی وجود ندارد. بطور کلی، آزمایشات التهاب مختصری را نشان میدهند. کم خونی متوسط و افزایش در شمارش گلبولهای سفید ممکنست دیده شود. نیازی به تکرار این آزمایشات نیست مگر اینکه ارزیابی میزان فعالیت بیماری و یا عوارض داروئی لازم شود.

اشکال مختلف تصویر برداری در کودکان دچار درگیری عروقی و عصبی باشند بکار برده میشوند.

آیا امکان بهبود و درمان وجود دارد؟

این بیماری ممکنست خاموش بماند و یا اینکه دچار شعله وری شود. بیماری قابل کنترل است اما شفا پیدا نمیکند.

 درمان چیست؟

هیچ درمان اختصاصی وجود ندارد، چرا که علت بیماری بهجت معلوم نیست.و درگیری دستگاههای مختلف نیاز به انجام درمانهای مختلفی دارد. در یک طرف طیف ، بیمارانی قرار دارند که اصولا نیاز به درمان ندارند. در منتهای طیف بیماران دیگری وجود دارند با درگیریهای چشمی، عصبی و عروقی که نیاز به درمان های ترکیبی پیدا میکنند.تقریبا همه اطلاعات درمانی بهجت از مطالعات بزرگسالان نتیجه گیری شده است . داروهای اصلی در لیست زیر آورده شده است:

کلشیسین Colchicine : سابقا این داروتقریبا برای همه تظاهرات بیماری بهجت کار برده میشد ، ولی درمطالعات سالهای اخیر نشان داده شده که تاثیر آن بیشتر در درمان درگیریهای مفصلی و اریتما نودوزوم و در کاهش زخمهای مخاطی است.

کورتیکواستروئیدها Corticosteroids : کورتیکواستروئیدها در کنترل التهاب بسیار موثر هستند. کورتیکواستروئیدها ابتدائا در کودکان مبتلا به در گیری های چشمی، درگیری سیستم عصبی و عروقی و غالبا با دوز بالا ( 1-2 میلیگرم در روز برای هر کیلو وزن) بکار برده میشود. همچنین اگر لازم باشدبا دوزهای بالاتر ( 30 میلیگرم برای هر کیلو وزن یک روز در میان درسه وعده) برای گرفتن پاسخ سریع تجویز میشود. تجویز موضعی کورتیکواستروئیدهادر درمان زخمهای دهانی و در چشم ( به صورت قطره چشمی) کار برد دارد.

درمان موضعی برای زخمهای دهانی و تناسلی بسیار اهمیت دارند . درمان و پیگیری مبتلایان بهجت نیاز به بررسی تیمی دارد.علاوه بر روماتولوژیست کودکان ، یک افتالمولوژیست، و یک هماتولوژیست بایستی در این گروه باشند. والدین و خانواده بیمار بایستی همیشه با پزشک و یا مرکزی که مسئول درمان بیمار هستند در تماس باشند.

عوارض مربوط به درمان چیست؟

اسهال شایعترین عارضه مصرف کلشی سین است. بندرت د ر موارد نادری این دارو باعث پائین افتادن گلبولهای سفید و پلاکتها میشود.آزوسپرمی (کاهش تعداد اسپرم) گزارش شده ولی با میزان مصرفی برای این بیماری مسئله مهمی نیست. تعداد اسپرم با کاهش دوزیا قطع درمان به میزان طبیعی برمیگردد.

کورتیکو استروئیدهاموثرترین داروی ضد التهابی هستند ولی استفاده از آنها محدودیت دارد ، چراکه در طولانی مدت عوارض جدی ، مثل دیابت افزایش فشارخون استئوپوروز، ایجاد آب مروارید و تاخیر رشد بوجود میآورد. کودکانی که الزام به مصرف کور تیکواستروئید دارند بایستی آنرا بصورت روزانه صبح هامصرف کنند. در موارد نیازبه مدت طولانی مصرف دارولازم است مشتقات کلسیم به درمان افزوده شود.

از داروهای ایمونوساپرسیو، آزاتیوپرین میتواند برای کبد توکسیک باشد، و میتواند باعث کاهش تعداد سلولهای خونی و مستعد کردن بیمار برای ابتلا به عفونت گردد. بیشترین توکسیستی سیکلوسپورین A در مورد کلیه است، اگرچه میتواند باعث افزایش فشار خون و نیز پر موئی هم بشود وهمچنین مشکلاتی برای لثه ها بوجود بیاورد.عوارض سیکلوفسفامید بیشتر درمورد کاهش فعالیت مغز استخوان وایجاد ضایعات درمثانه است.مصرف طولانی مدت آن باعث اختلال در سیکل و احیانا عقیم شدن میگردد. بیمارانی که با ایمونوساپرسیوها درمان میشوند بایستی از نزدیک تحت نظر باشند وهر یک تا دو ماه یک بارمورد آزمایش خون و ادرار قرار گیرند.

داروهای Anti-TNF و داروهای بیولوژیک دیگر نیز بسرعت برای موارد برای مقاوم بیماری بکار رفته است.Anti –TNFو سایر بیولوژیک باعث افزایش موارد عفونت میشود.

درمان تا چه زمانی ادامه داده میشود ؟

هیچ پاسخ استاندارد شده ای برای این سوال وجود ندارد. بطور کلی، درمان با ایمونو ساپر سیوها بعد ازحد اقل دوسال و یا بعد از اینکه بیمار دو سال در بهبود باقی ماده باشد متوقف میشود. اگرچه در کودکانی که درگیری چشمی یا وسکولر داشته باشند رسیدن به بهبود کامل چندان ساده نیست و ممکنست خیلی طولانیتر شود. در چنین شرایطی دارو و دوز آن بر حسب شرایط بالینی تعیین میشود.

 درمان های غیر معمول و مکمل چطور؟

خیلی داروهای غیر معمول و مکمل و درمانهای فرعی وجود دارند که باعث سر در گمی بیمار و خانواده اش میشود. در باره خطرات و ثمرات این داروها لازم است توجه دقیق به عمل آید چرا که در باره اثرات آنها اطلاع زیادی نداریم و در مدت طولانی میتواند هم برای کودک و هم از لحاظ مالی مضر باشد. اگر شما مایل به استفاده از داروهای غیر متداول و تکمیلی باشید لطفا آنرا با روماتولوژیست خود درمیان بگذارید. بعضی درمانها میتوانند با درمانهای مکمل تناقض داشته باشند. بیشتر پزشکان مخالفتی با جستجوی راه های تازه ندارند.اما تصریح میکنند که توصیه های پزشکی را بکار ببرید. نکته بسیار حائز اهمیت اینست که داروهای تجویز شده را قطع نکنید. قطع داروهائی که برای کنترل بیماری تجویز میشود در زمان فعال بودن بیماری میتواند بسیار خطرناک باشد. .لطفا در مورد داروهای مورد نظرتان با پزشک کودکتان مذاکره کنید.

چه نوع درمانها و بررسی های دوره ای لازم است؟

چکآپ های دوره ای برای تحت نظر داشتن میزان فعالت بیماری و اثرات درمانی و بخصوص برای کودکانی که دچار التهاب در چشم باشندلازم است . معاینات چشم بایستی توسط متخصص جشم ، مجرب در درمان اووئیت (بیماری التهابی چشم) انجام شود. دفعات این چک آپ بستگی به میزان فعالیت بیماری دارد.

بیماری تا چه وقت طول میکشد؟

قاعد تا، سیر بیماری شامل دوره های بهبود و عود است. فعالیت کلی معمولا در طی زمان کاهش پیدا میکند.

پیش آگهی طولانی مدت (پیش بینی سیر و آینده) بیماری چیست؟

اطلاعات در مورد پیگیری طولانی مدت کودکان مبتلا به بهجت کامل نیست. از اطلاعات موجود چنان برمیآید، که خیلی از این بیماران نیاز به هیچ درمانی ندارند. اگرچه کودکانی که دچار درگیری چشمی شده اند، سیستم عصبی و درگیری عروق احتیاج به درمانهاو پیگیریهای مخصوص دارند. بیماری بهجت میتواند کشنده، باشد اما این بندرت و در درجه اول در نتیجه درگیریهای عروقی ( پاره شدن رگهای ریوی یا اتساع انوریسم بادکنکی عروق خونی) ، درگیری شدید سیستم عصبی وپارگی زخم های روده ای است که ، بخصوص در بین اقوام خاص ( برای مثال ژاپنی ها) اتفاق میافتد. . علت اصلی معلولیت ( عاقبت ناخوش آیند ) این بیماری درگیری چشمی است، که میتواند بسیار خطرناک شود رشد کودک ممکنست دچار تاخیر شود، که بیشتر ناشی از اثرات درمان با استروئیدهاست.

آیا امکان بهبود ی کامل وجود دارد؟

کودکانی که بیماری خفیف تری دارند ممکنست بهبود پیداکنند، اما در بیشتر کودکان مبتلا به بهجت زمانهای طولانی بهبود، عود بیماری را بدنبال دارد.

 بیماری چگونه میتواند بر زندگی کودک و خانواده اش تاثیر کند؟

مثل هر بیماری مزمن دیگری، بیماری بهجت زندگی کودک و خانواده را تحت تاثیر قرار میدهد. اگر بیماری خفیف باشد و درگیری چشمی یا سایر ارگانهای اصلی وجود نداشته باشد، قاعدتا کودک و خانواده میتوانند زندگی عادی داشته باشند. در این صورت متداولترین مسئله مشکل ساز عود های مکرر زخم های دهانی است، که برای خیلی از کودکان میتواند بسیار آزار دهنده باشد. این ضایعات ممکن است دردناک باشند و مانع از خوردن و آشامیدن کودک شوند. و البته درگیری چشمی که میتواند برای کودک و خانواده مسائل جدی بوجود آورد.

مدرسه چطور؟

ادامه تحصیل برای کودکان دچار بیماریهای مزمن بسیار اساسی است. در بیماری بهجت ، جز در موارد درگیری چشمی یا ارگانهای حیاتی دیگر وجود داشته باشد، کودکان میتوانند در مدارس متعارف تحصیل کنند. در مورد اختلالات چشمی ممکنست نیاز به برنامه های اختصاصی برای تحصیل وجود داشته باشند.

ورزش چطور؟

کودکان تا زمانی که صرفا علایم پوستی و مخاطی داشته باشند میتوانند در فعالیت های ورزشی شرکت کنند. در زمان حمله های التهاب مفصلی بایستی از ورزش اجتناب شود. آرتریت در بیماری بهجت مدت کمی طول میکشد و کاملا بهبود پیدا میکند. کودک خواهد توانست فعالیتهای ورزشی اش را بعد از بهبودالتهاب انجام دهد. اگرچه کودکانی که دچار در گیری چشمی و عروقی باشند بایستی فعالیتشان را محدود نمایند. ایستادن های طولانی بایستی در کودکانی که درگیری عروقی در اندام تحتانی دارند باید از ایستان های طولانی مدت اجتناب شود.

تغذیه چطور؟

هیچگونه محدودیتی در مورد تغذیه وجود ندارد . همانند با همه کودکان بایستی یک رژیم متعادل امتناسب با سنشان را داشته باشند. یک رژیم متعادل سالم با مقادیر کافی پروتئین کلسیم و ویتامینها برای کودک در حال رشد توصیه میشود. از خوردن بیش از حددر کودکی که استروئید میخورد بایستی اجتناب شود چرا که این داروها باعث زیاد شدن اشتها میشوند.

آیا آب و هوا تاثیری بر بیماری دارد؟

نه، آب و هوا تاثیر شناخته شده ای در بیان بیماری بهجت ندارد.

آیا کودک میتواند واکسینه شود؟

در مورد واکسیناسیون کودک مبتلا به بهجت تصمیم با پزشک است اگربیماری با داروهای سرکوب کننده ایمنی (مثل کورتیکواستروئیدها، آزاتیوپرین، سیکلوسپورینA ، سیکلوفسفا مید) درمان میشود واکسیناسیون با واکسن های( ضدسرخک، ضدسرخجه ، ضداریون، ضدفلج اطفال نوع سابین ) بایستی به تعویق انداخته شود.

واکسن هائی که حاوی ویروس زنده نباشند و فقط حاوی پروتئین های عفونی باشند(مثل واکسن های بر ضد کزاز ، دیفتری، فلج اطفال نوع سالک ، هپاتیتB، سیاه سرفه ، پنوموکوک، مننگوکوک، آنفلوآنزا)میتواند بکار برده شود.

زندگی جنسی،حاملگی ، و کنترل حاملگی؟

یکی از علایم مهمی که میواند بر زندگی جنسی تاثیر بگذارد وجودزخمهای تناسلی است، که عود کننده و دردناک است و میتواند در مقاربت اختلال بوجود آورد. زنان دچار بیماری بهجت بطور تیپیک فرم خفیف تر بیماری را دارند و قاعدتا حاملگی طبیعی خواهند داشت. در صورت مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی لازم است. به بیماران توصیه میشود که در مورد پیشگیری و انجام حاملگی با پزشک خود مشورت نمایند.

هایفو غرب تهران

بوتاکس غرب تهران

لیزر مو غرب تهران

بورسیت

بیماری بورسیت چیست؟

بورسیت به معنای التهاب بورس است. بورس ها کیسه های بافتی ظریفی هستند که عمدتا در اطراف مفاصل قرار داشته و وظیفه آنها تسهیل حرکت تاندون ها بر روی استخوان مجاور است. بورسیت از علل شایع بروز درد مفصلی است و معمولا بر اثر فعالیت های شدید بدنی و ورزشی ایجاد می شود.

نمونه شایعترین بورسیت ها

بعضی از بورس هایی که احتمال درگیری آن ها بیشتر است عبارتنداز:

بورس ناحیه شانه یا ساب آکرومیال

بورس آرنج (بورس اوله کرانون) در آرنج که بین پوست و زائده اوله کرانون استخوان اولنا قرارمی گیرد.

بورس تروکانتریک و ایسکیال در اطراف مفصل ران و لگن

بورس های زانو

بورس جلوی کشککی (بورس پری پاتلار) که بین پوست و استخوان کشکک قرارمی گیرد.

بورس پشت زانو که بورس نیم غشایی (بورس سمی ممبرانوسوس) نام دارد.

به التهاب بورس اخیر، کیست بیکر هم می گویند. کیست بیکر ممکن است بر اثر فتق پرده سینوویال نیز ایجاد گردد.

بورس زیر کشککی (اینفراپاتلار) سطحی یا عمقی

علایم بورسیت

:

بورسیت با علائمی از قبیل درد، تورم و حساسیت به لمس مشخص می شود. بورسیت در هر ناحیه ای می تواند رخ دهد اما اغلب شانه، زانو، آرنج و مفصل ران را گرفتار می کند. بیماری بورسیت همچنین در مناطقی مانند مچ پا و تاندون آشیل نیز می تواند اتفاق بیفتد.

علل التهاب بورسیت:

بورسیت به علت آسیب های ناشی از حرکات تکراری در ورزش است. به احتمال کمتر بورسیت می تواند ناشی از یک عفونت یا عارضه خاص مانند نقرس یا آرتریت روماتوئید باشد. تکیه دادن به آرنج برای مدت طولانی، نشست های طولانی مدت بخصوص بر روی سطوح سخت، حرکت پرتاب در بازی بیس بال یا ورزش های مشابه نیز می تواند از جمله علل بورسیت باشد.

درمان بورسیت :

در اغلب موارد می توان عارضه بورسیت را در خانه مداوا کرد. استراحت دادن به مناطق آسیب دیده با استفاده از کیسه های یخ به منظور کاهش التهاب بورسیت و مصرف مسکن هایی مانند آسپرین، ایبوپروفن و استامینوفن برای درمان بورسیت کمک کننده است. درد معمولا ظرف چند هفته از بین می رود. در غیر این صورت حتما باید با پزشک تان تماس بگیرید.

بورسیت به علت آسیب های ناشی از حرکات تکراری در ورزش است

اگر بورسیت ناشی از عفونت باشد، پزشک آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد. تجویز انجام ورزش های گوناگون، تقویت عضلات برای کاهش درد و جلوگیری از عود بیماری بورسیت مهم است. همچنین ممکن است پزشک برای درمان بورسیت فیزیوتراپی را نیز تجویز کند.

ممکن است پزشک تزریق کورتیکواستروئید به درون بورس بیمار را توصیه کند و انجام دهد. کورتیکواستروئید باعث بهبودی التهاب و درد بورسیت می شود. ممکن است با انجام یک تزریق بیماری بورسیت کاملا درمان شود.

درمان طبیعی بوریسیت با گیاهان

استراحت دادن به مفصل مبتلا به بوریست فکر بسیار خوبی است. گذاشتن کیسه یخ هم می تواند درد و التهاب را کاهش دهد. ولی برای درمان کامل روی کیسه یخ حساب نکنید. و هنگام خوردن آسپیرین و داروهای مشابه آن، بهتر است به فکر جایگزین های طبیعی آنها هم باشید.

بید و دیگر مسکن های طبیعی: پوست بید آسپیرین طبیعی است. عروس چمنزار و امرودی هم همینطور. همه اینها سالیسیلات، یا پیش ساز طبیعی آسپیرین، دارند. برای تهیه چای، خیساندن دو قاشق مرباخوری خشک کرده گیاه را در یک فنجان آب جوش به مدت 20 دقیقه پیشنهاد می کنیم. روزی دو یا سه فنجان از این چای بنوشید. یا سه بار در روز یک قاشق مرباخوری تنتور هر یک از اینها را بخورید. فراموش نکنید، اگر به آسپیرین حساسیت دارید، نباید گیاهان شبیه آسپیرین هم بخورید.

تاثیر زنجبیل و اکیانسه در درمان بورسیت و تاندونیت

زنجبیل سابقه ای طولانی برای درمان بورسیت در آسیا دارد. برای درمان بوریست مصرف ترکیب زنجبیل با آناناس و کمی شیرین بیان را پیشنهاد می کنیم.

 اکیناسه:به گفته گیاه شناس معروف، مایکل مور، این گیاه برای درمان گرفتاری های بافت همبند، مثل آسیب دیدگی های آرنج در بازی تنیس، زانو در بازی گلف، و مچ پا در پیاده روی، بسیار خوب است. در واقع، همه این آسیب دیدگی ها انواع تاندینیت هستند. او مصرف روزانه 15 گره تنتور اکیناسه را تا کاهش تورم و درد پیشنهاد می کند. این مقدار تنتور زیاد است، ولی اکیناسه گیاهی خطرناک نیست (گرچه ممکن است زبان را کمی دچار سوزش یا بیحسی کند)، و به امتحانش می ارزد.

تاثیر گیاه دم اسب در بوریست و تاندینیت

این گیاه غنی ترین منبع طبیعی عنصر سیلیسیم است، و برخی هم می گویند که سیلیسیم در گیاه دم اسب به ساده ترین شکل برای استفاده بدن است. برخی مطالعات نشان داده اند که سیلیسیم نقش مهمی در سلامت و ترمیم غضروف و بافت های همبند مثل زردپی (وتر) دارد. غضروف بخش مهمی از مفصل را تشکیل میدهد. نمی توانیم بگوییم برای درمان بوریست فقط گیاهان و غذاهای غنی از سیلیسیم بخورید، ولی دو دانشمند ، دکتر دانیل ماوری داروشناس گیاهی، و دکتر فورست مدیر مرکز تحقیقات تغذیه در داکوتای شمالی، سیلیسیم را برای درمان پیشنهاد کرده اند.

نباید این گیاه را بدون راهنمایی پزشک و گیاه درمانگر مصرف کنید. اگر به شما توصیه شد گیاه دم اسب بخورید، می توانید پنج قاشق مرباخوری خشک کرده گیاه و یک قاشق مرباخوری شکر را در یک لیتر آب ریخته و بجوشانید. (شکر باعث خارج شدن سیلیسیم از گیاه می شود.) سپس شعله آتش را کم کرده و بگذارید تا حدود سه ساعت آرام بجوشد. چای را صاف کرده و پس از سرد شدن بنوشید. سایر گیاهان غنی از سیلیسیم عبارتند از دانه قناری، خیار، جعفری، گزنه دو پایه، گردو، شاه بلوط برزیلی، بلادر، پسته، لوبیا سبز، و شلغم

راههای پیشگیری از بورسیت :

  تعدادی از اقدامات احتیاطی می تواند منجر به جلوگیری از بورسیت شود.

  برای پیشگیری از بورسیت از مفاصل خود محافظت کنید.

  اگر شما نیاز به راه رفتن منظم دارید، مطمئن شوید که کفش مناسب به پا دارید. استفاده از زانو بند نیز می تواند در این مواقع مفید باشد و از ابتلا به بورسیت پیشگیری کند.

  در صورت انجام حرکات تکراری، به دفعات منظم استراحت کنید و آنهم به منظور اجتناب از فشار بیش از حد به یک منطقه خاص از بدن.

قبل از ورزش حتما بدن خود را گرم کنید.

  بلند کردن وسایل به نحو مناسب باید صورت گیرد. زانوها باید هنگام بلند کردن اشیاء به طور کامل خم شود تا فشار زیادی به بورس های ناحیه لگن وارد نگردد.

√ قبل از شروع ورزش های با شدت بیشتر، حرکات هوازی مانند پیاده روی یا دویدن ملایم را انتخاب کنید تا به بورسیت مبتلا نشوید.

  ماهیچه های خود را تقویت کنید. اگر یکی از مفاصل قبلا دچار بورسیت شده، تقویت مفاصل برای محافظت از آسیب بیشتر مهم است.

  استفاده از پد برای زانو زدن مهم است و با این کار می توان از ایجاد بورسیت جلوگیری کرد بخصوص اگر نوع کار فرد نیاز به زانو زدن به دفعات زیاد دارد.

هایفو غرب تهران

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو

بیماری برگر

بیماری برگر چیست؟

نوعی بیماری مزمن و التهابی قطعه ای پیشرونده و غیر آترواسکلروتیک است که شریان‌های کوچک و متوسط، وریدها واعصاب اندام‌ها را گرفتار می‌کند.

سن معمول این بیماران از 20 تا 50 سالگی است و در مردان سیگاری شایعتر از سایرین بوده و سیگار فاکتور خطر مستقل در این بیماری است. بیماری با درد، لنگیدن و نهایتاً نکروز و ازبین رفتن وسیاه شدن تدریجی پاها و دستها تظاهر می‌یابد. تشخیص دقیق بیماری، ترک سیگار و درمانهای دارویی وبعضاً جراحی در درمان این بیماری نقش دارد.

هرچند پس از سخن گفتن از بیماری‌های ناشی از مصرف سیگار ابتدا ناراحتی‌های قلبی در ذهن مجسم می‌شوند، اما باید گفت که علاوه بر ایجاد بیماری‌های قلبی ‌‌ـ ‌عروقی، ریوی و سرطان‌زا بودن، بیماری برگر از جمله دیگر بیماری‌های ناشی از استعمال سیگار است که تنها در افراد سیگاری دیده می‌شود.

علائم بیماری برگر :

از علائم ظاهری این بیماری می توان به درد روی پا یا ساق پا، کبودی بافت، احساس گرمی و گزگز کردن پاها به هنگام قرار گرفتن در معرض سرما نام برد. در سرما، رگ‌های‌ خونی‌ منقبض‌ شده‌ و خون رسانی به‌ انتهای‌ اندام‌ها به خوبی صورت نمی گیرد و این حالت در افراد سیگاری به علت تصلب شرایین (در اثر نیکوتین) تشدید می شود.

در این بیماری که نوعی اختلال انسداد عروق است، عدم خون رسانی به بافت، گاهی منجر به تحلیل‌ عضلات ‌و بروز زخم های دردناک روی انگشتان دست و پا و نهایتا قانقاریای عضو (مرگ بافت) در اثر فقدان‌ خون رسانی‌ می گردد که در این‌ حالت‌ ممکن است پزشک اقدام به قطع عضو نماید.

عوامل ایجادکننده بیماری برگر :

همانطور که اشاره شد سیگار عامل‌ بسیار مهم‌ در بروز این‌ بیماری‌ است‌. به‌ واقع‌، این‌ بیماری‌ در افراد غیرسیگاری‌ بسیار نادر است‌.

حداکثر شیوع‌ این‌ بیماری‌ در مردان‌ سیگاری 20 تا 40  ساله‌ است‌.

استرس، هوای سرد و وجود سابقه خانوادگی در ابتلا به این بیماری موثر هستند.

تحقیقات نشان داده است که نیکوتین موجود در سیگار باعث مسدود شدن رگ‌های فرد مبتلا به بیماری برگر می شود

مجرای ظریف و طبیعی رگ ها به تدریج در اثر تجمع رسوبات تنگ می شود و رسوب کلسترول و کلسیم همانند رسوبات داخل لوله سماور یا کتری، با نشستن بر دیواره داخلی رگ ها، عبور خون را دشوار می کند و سیگار عاملی مهم در ایجاد این رسوبات است.

متاسفانه بروز بیماری های عروقی بسیار تدریجی است و از آنجا که ظرفیت عروق در بدن ده ها برابر بیش از نیاز واقعی است، بیماری عروقی تا هنگام گرفتگی 75 درصد یک رگ، هیچگونه علایمی از خود نشان نمی دهد.

بنابراین شخصی که سال ها سیگار می کشد، به دلیل بی خبری از پیشرفت آسیب‌های عروقی، متوجه تاثیر سوء سیگار نیست و زمانی که گرفتگی به حد بالایی رسید و علایم بیماری شروع شد، علایمی نظیر سکته مغزی، قلبی، عدم توانایی برای راه رفتن و بروز زخم های درناک در انگشتان در مدت کوتاهی دیده می شوند.

راه های تشخیص بیماری برگر :

سونوگرافی‌

پلتیسموگرافی‌ برای‌ کمک‌ به‌ تشخیص‌ کاهش‌ جریان‌ خون‌ در رگ‌های‌ محیطی‌

آرتریوگرافی‌ (عکس برداری‌ مخصوص‌ از سرخرگ‌ها) برای‌ تعیین‌ محل‌ آسیب‌های‌ عروقی‌

درمان بیماری برگر :

متاسفانه در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و حتی در صورت کنترل علائم، پس از مدتی دیگر نمی توان جلوی آن ها را گرفت.

لذا اهداف‌ اصلی‌ از درمان‌ عبارتند از بهبود علایم‌ و جلوگیری‌ از بروز عوارض‌.

اگر سیگار کشیدن‌ ادامه‌ یابد، اقدامات‌ به‌ عمل‌ آمده‌ ندرتاً با موفقیت‌ همراه‌ خواهند بود، بنابراین‌ سیگار باید ترک‌ شود. برای‌ این‌ کار می‌توان‌ در یک‌ برنامه‌ مخصوص‌ ترک‌ سیگار شرکت‌ جست‌.

- بیمار باید از قرار گرفتن‌ در معرض‌ سرما خودداری‌ کند. از جوراب‌، شلوار و دستکش‌ گرم‌ استفاده‌ کند. ناخن‌ها را با احتیاط‌ کوتاه‌ کند تا از وارد آمدن‌ آسیب‌ به‌ پوست‌ جلوگیری‌ شود.

- جوراب نخی‌ یا پشمی‌ و کفش‌هایی‌ که‌ اندازه‌ پا‌ باشد بپوشد. جوراب‌ نباید از جنس الیاف‌ مصنوعی‌ باشد.

- برای‌ حفاظت‌ از پاها‌، از کفی مناسب‌ و نیز پوشش‌ نرم‌ داخل‌ کفش‌ استفاده‌ نماید.

- پا برهنه بیرون‌ از خانه‌ راه نرود.

- گاهی‌ عمل‌ جراحی‌ برای‌ قطع‌ اعصاب‌ سمپاتیکی‌ که‌ به‌ این‌ ناحیه‌ می‌روند، انجام‌ می‌گیرد.

از آنجا که هیچ درمان قطعی برای بیماری برگر وجود ندارد، توصیه پزشکان، قطع مصرف سیگار برای مبتلا نشدن به بیماری برگر است

- در صورت‌ بروز قانقاریا، احتمال‌ قطع‌ انگشتان‌ پا یا دست‌، یا حتی‌ قطع‌ عضو وجود دارد.

- امکان‌ دارد انجام‌ مشاوره‌ برای‌ تغییر در شیوه‌ زندگی‌ که‌ محدودیت‌های‌ مربوط‌ به‌ بیماری،‌ آن‌ را ایجاب‌ می‌کند، توصیه‌ شود.

داروها :

امکان‌ دارد داروهای‌ گشادکننده‌ عروقی‌ تجویز شوند، اما اگر سیگار کشیدن‌ ادامه‌ یابد، این‌ داروها نیز اثر‌ ناچیزی‌ خواهند داشت‌.

ترک سیگار تنها راه مبارزه با بیماری برگر است و از آنجا که هنوز هیچ درمان موثری برای این بیماری وجود ندارد، توصیه پزشکان به تمامی افراد سیگاری، قطع مصرف سیگار برای مبتلا نشدن به بیماری برگر است.

تحقیقات نشان داده است اکثریت قریب به اتفاق موارد این بیماری، با قطع سیگار مهار می شود، ولی متاسفانه بسیاری از افراد سیگاری، با وجود دردهای طاقت فرسا و قطع انگشتان دست و پا، به کشیدن سیگار خود ادامه می دهند.

کلینیک زیبایی

بهترین کلینیک پوست مو زیبایی

دکتر پوست و مو